آتیلا یوژف
آتیلا یوژف (زاده ۱۱ آوریل ۱۹۰۵- درگذشته ۳ دسامبر ۱۹۷۳) یکی از بزرگترین شاعران مجارستان بود. از یوژف در دوران جمهوری خلق مجارستان به عنوان بزرگترین «شاعر پرولتاریایی» کشور یاد می‌شد. دوران کودکی او در بحبوحه جنگ؛ از هم‌پاشی خانواده، تنگدستی و آوارگی به سختی گذشت. او تحصیلاتش را بعدها در سوربن و وین ادامه داد، اما به خاطر لحن عصیانگر و نوع نگاهش به زندگی و انتقاد از جامعه از کار تدریس برکنار و محکوم به انزوا شد. آتیلا ژوزف با روحی عصیانگر و زبانی پرشور و سرشار از بدعت‌های تازه همیشه شیفته و ستایشگر آزادی و عدالت و در جستجوی عشقی بی پیرایه بود. نو آوری‌های شجاعانه او در موسیقی و زبان شعرش حتی استادانش را به حیرت و تحسین وامی‌داشت. ایده‌ها؛ تصاویر؛ و سطرهایی که با طرح مفاهیم متضاد شعر را به سوی معناهای تازه و متفاوت هدایت می‌کرد. شعرهای او در نگاه اول آهنگین و پر قدرت و به‌شدت روان طبیعی حتی گاه زمخت به نظر می‌رسند اما زبان سرشار و زنده و صمیمیت ژرف او در بیان تجارب عاطفی بسیار تأثیرگذار است او در طول عمر کوتاه خود اشعار بسیاری سرود که شعر مجارستان را به سوی افق تازه‌ای برد. در سال ۱۹۳۷ در پی افسردگی شدید خود را زیر چرخ‌های قطار انداخت و با مرگ او شعر مجارستان یکی از درخشان‌ترین چهرهای خود را از دست داد.
| آتیلا یوژف آتیلا یوژف | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۱ آوریل ۱۹۰۵ بوداپست، مجارستان |
| درگذشت | ۳ دسامبر ۱۹۳۷ (۳۲ سال) بالاتون‌سارسو، مجارستان |
| علت درگذشت | خود را زیر قطاری انداخت |
| ملیت | مجار |
| پیشه | شاعر |
| شناخته‌شده برای | بزرگترین شاعر قرن قرن بیستم مجارستان |
| آثار | بگذار تنها کسی شعر مرا بخواند که … |
