آهی ترشیزی

آهی ترشیزی با تخلص آهی جغتایی یکی از شاعران سده ۱۰ شمسی ایران بود. نام اصلی ولی سلطان قلی بیگ بود و وی از اهالی ترشیز در ناحیه خراسان بود. وی در شعر ابتدا به نرگسی و سپس به آهی تخلص می‌کرد. اشعار وی بیشتر غزل و حاوی مضامین عاشقانه است. «دیوان غزلها» و «ساقی نامه» دو کتاب شعر وی هستند که از آن‌ها نامی باقی مانده‌است. آهی در سال ۹۲۷ هـ. ق در تبریز درگذشت اما از مکان دفن وی اطلاعی در دست نیست.[1]

آهی. (اِخ) تخلص شاعری از مردم ترشیز. || آهی جغتائی. تخلص شاعری مدّاح غریب میرزا پسر سلطان حسین بایقرا؛ و تخلص او در ابتدا نرگسی بوده، و در ۹۲۷ هَ. ق . وفات کرده‌است .∗

سلطان قلی بیگ متخلص به آهی، از غزل سرایان سدهٔ ۱۰ ه‍.ق /۱۶ م و از شعرای دربار شاه غریب میرزا _ پسر سلطان حسین میرزا بایقرا _بوده‌است. وی، شاعری عاشق‌پیشه و صافی اندیشه بود. نخست، «نرگسی» تخلص می‌کرد، اما بعدها تخلصش را به «آهی» تغییر داد. نام برده، دیوان مرتبی به نام غریب میرزا نوشته‌است. گرچه دیوان اشعارش در دست نیست، با این وجود، قطعاتی چند، ابیاتی پراکنده و چند غزل و رباعی از وی نقل کرده‌اند. آهی در غزل سرایی، شیوه‌ای ساده و بی تکلف دارد و مضامین اشعارش عاشقانه است. غیر از «دیوان غزلها»، «ساقی نامه» ی وی نیز مشهور است. آهی به سال ۹۲۷ ه‍. ق/۱۵۲۱ م در تبریز وفات یافت، ولی محل قبرش معلوم نیست.

نمونه اشعار

آرزو دارم که بیند کشته آن بدخو مرا

وه که خواهد کشت آخر آرزوی او مرا

بر فلک هر دم رسانم برق آه خویش را

تا بسوزم کوکب بخت سیاه خویش را

منابع
  1. ایرج سعادتمند توندری. ترشیز ۱ - (نگاهی به تاریخ و جغرافیای شهرستان کاشمر). چاپ اول، مشهد: مؤسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی ضریح آفتاب، ۱۳۸۴
  • لغت‌نامه دهخدا
  • ایرج سعادتمند توندری (۱۳۸۴)، ترشیز ۱ - (نگاهی به تاریخ و جغرافیای شهرستان کاشمر)، مشهد: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی ضریح آفتاب، ص. ۲۹۶، شابک ۹۶۴-۲۴۹-۰۵۵-۰ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.