ابراهیم بن خلیل نجار
ابراهیم بن خلیل نجار (۱۸۲۲–۱۸۶۴م) پزشک لبنانی بود. خاستگاهش جزیره کرس بود، پدربزرگش یوسف نجار همران ناپلئون اول به عکا کوچید، به شغل نجّاری می‌پرداخت. ابراهیم در دیر القمر زاده شد؛ از این به دیرانی نیز شهرت گرفت. پزشکی را در مدرسهٔ قصر العینی قاهره آموخت. سپس به عنوان پزشک نظامی در بیروت منصوب شد. مصباح الساری و نزهة القاری، هدیة الأحباب و هدایة الطلاب، الهواء الأصفر و الروضة البهیة فی الحوادث الشرقیة از آثار اوست.[1]
| ابراهیم بن خلیل نجار | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸۲۲م/۱۲۳۷ق دیر القمر |
| درگذشت | ۱۸۶۴م/۱۲۳۷ق بکفیا |
| ملیت | .svg.png.webp){kind=small} لبنانی در دوران عثمانی |
| پیشه | پزشک |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «ابراهيم النجار». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۸. دریافت‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.