ابن السراج
ابن السَّرّاج (؟-۹۲۹م) لغوی و نحوی عربی بغدادی بود که در نگرش به نحو، از اسلوب منطفی تأثیر گرفته بود. .[1] نسب کاملش «ابوبکر محمد بن السَّری بن سهل» ذکر شده است. وی نزد فارابی منطق و موسیقی میخواند و فارابی نزد او دستور.[2]
| ابن السّرّاج ابوبکر محمّد بن السَّری | |
|---|---|
| زادهٔ | بغداد |
| درگذشت | ۹۲۹م/ ۳۱۶ق بغداد |
| نژاد | عرب |
| پیشه | نحوی و لغوی |
| آثار | الشعر و الشعراء |
آثار
- الشعر و الشعراء
- شرح کتاب سیبویه
- الموجز: در نحو.
- الأصول: در نحو.
منابع
- بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «ابن السراج». فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۶. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - ورستیگ، کیس (۱۳۹۱). تاریخ مطالعات زبان‌شناسان مسلمان. ترجمهٔ زهرا ابوالحسنی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها. ص. ۹۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۳۰-۸۳۵-۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.