ابوالحسن علی بن اخشید

ابوالحسن علی بن اخشید (عربی: أبو الحسن علی بن الإخشید‎) سومین حاکم خودمختار آل اخشید، بر مصر، شام و حجاز تحت لوای خلافت عباسی بود.

دینار طلای ابوالحسن ضرب در فسطاط، ۹۶۱/۲ میلادی

او پسر کوچکتر محمد بن طغج اخشید، مؤسس دودمان آل اخشید، بود[1] که پس از مرگ برادرش، ابوالقاسم اونجور بن اخشید، در سال ۹۶۱ میلادی، به حکومت رسید. قدرت واقعی در دوران زمامداری او و برادرش، در دستان غلامی به نام ابوالمسک کافور بود.[2] مهمترین رخداد دوران او شورش نوبه در ۹۶۳، توسط عده‌ای از بادیه‌نشینان ناراضی بود که در صحرای غربی و بیابان شام کوچرو بودند.[3]

پس از مرگ علی در ژانویهٔ ۹۶۶، کافور پسرش احمد را بر تخت نشاند.[4] کافور تا زمان مرگش در ۹۶۸ حاکم بود و پس از آن احمد قدرت را در اختیار گرفت.[5]

پانویس
  1. Bacharach 2006, pp. ۶۰, ۶۱.
  2. Bianquis 1998, pp. ۱۱۵–۱۱۶.
  3. Bianquis 1998, pp. ۱۱۶–۱۱۷.
  4. Bianquis 1998, p. ۱۱۷.
  5. Bianquis 1998, pp. ۱۱۷–۱۱۸.

منابع
  • Bacharach, Jere L. (2006). Islamic History Through Coins: An Analysis and Catalogue of Tenth-century Ikhshidid Coinage. Cairo: American University in Cairo. ISBN 9774249305.
  • Bianquis, Thierry (1998). "Autonomous Egypt from Ibn Ṭūlūn to Kāfūr, 868–969". In Petry, Carl F. Cambridge History of Egypt, Volume One: Islamic Egypt, 640–1517. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 86–119. ISBN 0-521-47137-0.
پیشین:
ابوالقاسم اونجور بن اخشید		 امیر آل اخشید بر مصر، شام و حجاز
(de jure برای خلافت عباسی)
۹۶۱–۹۶۶		 پسین:
کافور اخشیدی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.