اتحادیه (جنگ داخلی آمریکا)

ایالت‌های شمالی (یا اتحادیه) اصطلاحی است که در جریان جنگ داخلی آمریکا به ایالاتی اطلاق می‌شد که تحت رهبری آبراهام لینکلن از حزب جمهوری‌خواه؛ علیه ایالات جنوبی یا ایالات مؤتلفه آمریکا به رهبری جفرسن دیویس می‌جنگیدند.
این اتحادیه شامل ۲۳ ایالتی بود که ریاست جمهوری آبراهام لینکلن را پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰ سپتامبر ۱۸۶۰ به رسمیت شناختند.

نقشه سیاسی آمریکا در حین جنگ داخلی. ایالت‌های جنوبی، با رنگ قرمز و ایالت‌های شمالی با رنگ آبی نشان داده شده‌اند. رنگ آبی کمرنگ، برای ایالت‌های شمالی است که هنوز برده‌داری را ممنوع نکرده بودند و ایالاتی که هنوز عضو ایالات متحده نبودند، با رنگ سفید نشان داده می‌شوند.

وضعیت اجتماعی ایالات شمالی

ایالات شمالی با جمعیتی بالغ بر ۲۲ میلیون نفر نیمهٔ پرجمعیت کشور تجزیه‌شدهٔ ایالات متحده بودند. مردم این بخش عمدتاً به دلیل کمبود زمین‌های مساعد برای کشاورزی، اکثراً صنعتگر، تاجر و بانکدار بودند و نظام اقتصادی سرمایه‌داری حاکم بر این مناطق بود.[1] در این مناطق کارگران در قبال دریافت مزد از کارفرما و به اختیار خود به کار مشغول می‌شدند. همچنین نظام آموزشی متجددی در ایالات شمالی ایجاد شده بود. در سایهٔ همین عوامل این بخش از کشور حامی لغو نظام برده‌داری در آمریکا شد.[2]

جستارهای وابسته

اعلامیه آزادی بردگان

منابع
  1. «نگاهی به جنگ‌های داخلی آمریکا»، روزنامه اعتماد ملی بازیابی‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۹.
  2. «نگاهی به جنگ‌های داخلی آمریکا»، روزنامه اعتماد ملی بازیابی‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۹.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اتحادیه (جنگ داخلی آمریکا) موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.