ادوارد فلاتائو
ادوارد فلاتائو (لهستانی: Edward Flatau؛ ۲۷ دسامبر ۱۸۶۸ – ۷ ژوئن ۱۹۳۲ ) یک روانپزشک، متخصص مغز و اعصاب و عصبشناس یهودی[1] اهل لهستان بود.
| ادوارد فلاتائو | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۷ دسامبر ۱۸۶۸ پوتسک، استان ماسوویان، لهستان |
| درگذشت | ۷ ژوئن ۱۹۳۲ (۶۳ سال) ورشو، لهستان |
| ملیت | لهستانی |
| پیشه | عصبشناس |
| امضاء | |
 | |
او یکی از دوپایهگذار علم عصبشناسی مدرن در لهستان و همچنین «ژورنال نورولوژی لهستان» و یکی از پزشکان صاحبنظر در زمینهٔ بیماری مننژیت محسوب میشود. وی در سال ۱۹۱۲ میلادی، یک کتاب مهم در زمینهٔ میگرن نگاشت و یک اطلس مغز (۱۸۹۴)، نحوهٔ مکانیابی فیبرهای بلند نخاعی (۱۸۹۳) و مقالهای در اسپاسم تورشن پیشرونده در کودکان و اشاره به ارثی بودنش (۱۹۱۱) منتشر کرد.
جستارهای وابسته
منابع
- Louis Gershenfeld, The Jew in Science, Jewish Publication Society of America (1934), p. 102
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Edward Flatau». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۶ مه ۲۰۱۸.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ادوارد فلاتائو موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.