استدلال ریاضی

استدلال ریاضی بر ۷ نوع است:

استدلال استقرائی

استدلال استقرائی، روش تحقیق مبتنی بر اتکاء به مشاهدات جزئی، برای تعمیم آنها به احکام کلی است. استقراء، نخستین بار، توسط سقراط، بکار گرفته شد.[1]

شهود

درک شهودی زمانی که از شهود استفاده می‌کنیم هیچ‌گاه به طور یقین و اطمینان حاصل نمی‌توانیم بگوییم که نتیجه‌گیری ما صددرصد درست است. با این حال در بسیاری از مواقع درک شهودی به ما کمک می‌کند که مطالب را بهتر و سریع تر بفهمیم و حدس‌های جدید و بهتری برای اثبات قسمت‌های مختلف ارائه دهیم. این چنین حدس‌ها اشتیاق ما را برای دستیابی به یک استدلال حتمی بیشتر می‌کند.

تمثیل

تمثیل، روش تحقیق مبتنی بر تشبیه دو موضوع نچندان مشابه است، بمنظور تبیین موضوع غامض تر.[2]

استدلال استنتاجی (منطق)

صغری و کبری کردن که توسط ارسطو در کتاب ارغنون مطرح شد.

پانویس

  1. «استدلال‌های استنتاجی و استقرایی چه هستند؟». khccsc.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۲۱.
  2. «: اقسام حجت یا استدلال». daneshnameh.roshd.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۲۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.