امیل بویراک
امیل بویراک (فرانسوی: Émile Boirac; ۲۶ اوت ۱۸۵۱ – ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۷) فیلسوف، روان‌شناس، نویسنده و اسپرانتیست اهل فرانسه بود.
| امیل بویراک Émile Boirac | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۶ اوت ۱۸۵۱ قالمه، الجزایر |
| درگذشت | ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۷ (۶۶ سال) دیژون |
| ملیت | فرانسه |
وی که از مروجان برجستهٔ زبان اسپرانتو بود، علاوه‌بر ریاست نخستین کنگره جهانی این زبان (بولون-سور-مر، فرانسه، ۷ اوت - ۱۲ اوت ۱۹۰۵)، مدیریت فرهنگستان اسپرانتو را نیز برعهده داشت.
وی یکی از نخستین کسانی بود که از اصطلاح دژا-وو استفاده‌کرد. اولین‌بار در نامه‌ای به سردبیر ژورنال دانشگاهیِ Revue philosophique در ۱۸۷۶ میلادی[1] و بعدتر در کتاب روان‌شناسی آینده (به فرانسوی: L'Avenir des sciences psychiques) این اصطلاح را به‌کار گرفت.[2]
بویراک به سال ۱۹۱۷ میلادی در دیژون و در سن ۶۶ سالگی درگذشت.
منابع
- "Revue philosophique", 1, 1876 p. 430-431. See, also, Alan S. Brown, "Deja Vu Experience: Essays in Cognitive Psychology" (2004) p. 11.
- Boirac, The psychology of the future, p. 233.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Émile Boirac». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ مه ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.