اکوموزه

اکوموزه موزه‌ای است که با تمرکز بر هویت مکانی، عمدتاً مبتنی بر مشارکت محلی و با هدف ارتقاء رفاه و پیشرفت جوامع محلی شکل گرفته‌است. اکوموزه‌ها اولین بار در فرانسه ایجاد شده‌اند. این مفهوم را ژرژ هنری ریوایر و هوگز دی وارین در سال ۱۹۷۱ تحت اصطلاح "ecomusée" ایجاد کردند.[1] اصطلاح "اکو" یک شکل کوتاه برای "écologie" است، اما به ویژه به ایده جدید تفسیر کل‌نگر از میراث فرهنگی اشاره دارد، در مخالفت با تمرکز بر روی اشیاء خاص و عتیقجات، که توسط موزه‌های سنتی انجام می‌شود.[2]

در حال حاضر حدود ۳۰۰ اکوموزه در جهان وجود دارد. حدود ۲۰۰ اکوموزه در اروپا، عمدتاً در فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و لهستان هستند.[3]

جستارهای وابسته

موزه

منابع

Marie-Odile de Bary, André Desvalles, Françoise Wasserman (editors), 1994, Vagues: une anthologie de la nouvelle muséologie, Mâcon; Savigny-le Temple (77), Editions W ; M.N.E.S.
Peter Davis, 1999, Ecomuseums: a sense of place, Leicester University Press.
For an up-to-date directory of websites on this subject, see Clémence Perrier-Latour, 2005, Web links and bibliography on ecomuseums بایگانی‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, ICOM News, n. 3/2005.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Marie-Odile de Bary, André Desvalles, Françoise Wasserman (editors), 1994, Vagues: une anthologie de la nouvelle muséologie, Mâcon; Savigny-le Temple (77), Editions W ; M.N.E.S.

[2] Peter Davis, 1999, Ecomuseums: a sense of place, Leicester University Press.

[3] For an up-to-date directory of websites on this subject, see Clémence Perrier-Latour, 2005, Web links and bibliography on ecomuseums بایگانی‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, ICOM News, n. 3/2005.