ایران عصر صفوی: نوزایی امپراتوری ایران

ایران عصر صفوی: نوزایی امپراتوری ایران کتابی است با موضوع تاریخ عمومی صفویه نوشتهٔ اندرو جی. نیومن، صفویه‌شناس اسکاتلندی.[1] متن اصلی این کتاب در سال ۱۳۸۶ش به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.[2] نیومن در این کتاب بر خلاف بیشتر صفویه شناسان بر تداوم حکومت یا آن‌چنان‌که خود گفته‌است «پروژهٔ» صفویه تأکید کرده‌است. وی بر این باور است حکومت صفویه آن طور که برخی مستشرقان می‌گویند دچار انحطاط نشد و سقوط این حکومت محصول اشتباهات و شرایطی بود که در اواخر عمر آن رقم خورد و قابل پیش‌گیری بود.[3] این کتاب در اواخر سال ۱۳۹۳ش توسط بهزاد کریمی ترجمه و از سوی نشر افکار چاپ شده‌است. در جشن کتاب سال ۱۳۹۴ مجله مهرنامه، ترجمهٔ این کتاب به عنوان کتاب سال حوزهٔ تاریخ انتخاب شد.[4]

ایران عصر صفوی: نوزایی امپراتوری ایران
نویسنده(ها)اندرو. جی. نیومن
برگرداننده(ها)بهزاد کریمی
کشور
مکان ناشر فارسی: تهران
زبانفارسی
موضوع(ها)تاریخ ایران دوره صفوی
ناشر
ناشر فارسی: نشر افکار
تاریخ نشر

تاریخ نشر فارسی: اول ۱۳۹۳
شمار صفحات۴۸۰

فصل‌بندی کتاب

نویسنده در فصل نخست با عنوان «پی‌ریزی بنیادها» وقایع دوران استقرار صفویه و حوادث زمانه شاه اسماعیل اول را بررسی کرده‌است. فصل دوم با نام «پیکربندی جدید و تثبیت: حکومت تهماسب» همان گونه که از نامش برمی‌آید، تحولات تاریخی دوره سلطنت شاه تهماسب اول صفوی را دستمایه تحقیق قرار داده است. فصل سوم «دومین جنگ داخلی: اسماعیل دوم و خدابنده» نام دارد و طی آن فعالیت‌های دو پادشاه صفوی، یعنی شاه اسماعیل دوم و محمد خدابنده پیگیری می‌شود. فصل چهارم که مفصل‌ترین فصل کتاب نیز به‌شمار می‌رود با عنوان «چالش‌های بزرگ، واکنش‌های بزرگ: حکومت عباس اول» چگونگی استقرار شاه عباس کبیر و تثبیت حکومت وی را بررسی می‌کند. فصل پنجم «تغییرات در حکومت مرکزی و آرامش فراگیر: شاه صفی» نام‌گذاری شده‌است. فصل ششم تحت نام «تثبیت دوران آرامش: شاه عباس دوم» به بررسی رویدادهای دوران شاه عباس دوم صفوی اختصاص پیدا کرده‌است. فصل هفتم نیز از سوی نویسنده «رویارویی با چالش‌ها: شاه سلیمان» نام نهاده شده‌است و وقایع دوره شاه سلیمان صفوی که از ادوار تعیین‌کننده تاریخ سلسله صفویه است مطالعه می‌شود. فصل هشتم و پایانی به بررسی حوادث سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، آخرین پادشاه صفوی تعلق دارد و «پردهٔ آخر یا شکست» نام گرفته‌است. نویسنده در بخش سخن پایانی از مطالب ارائه شده در کتاب نتیجه‌گیری نهایی کرده‌است.[5][6][7]

منابع

پانویس

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.