بازی آخر بانو
بازی آخر بانو رمانی است از بلقیس سلیمانی، نویسنده و منتقد ادبی معاصر ایرانی. این رمان برندهٔ جایزه ادبی مهرگان و بهترین رمان بخش ویژهٔ جایزه ادبی اصفهان در سال ۱۳۸۵ شده‌است.[1]
 جلد کتاب | |
| نویسنده(ها) | بلقیس سلیمانی |
|---|---|
| کشور | ایران |
| زبان | فارسی |
| گونه(های) ادبی | رمان |
| ناشر | انتشارات ققنوس |
| جایزه(ها) | جایزه ادبی مهرگان بهترین رمان بخش ویژهٔ جایزه ادبی اصفهان |
رمان‌های «بازی آخر بانو» و «خاله بازی» دو کتاب از یک سه‌گانه در زمینه‌های عشق و روایت و قدرت هستند که داستان آنها در زمان رویدادهای سیاسی - اجتماعی دهه ۱۳۶۰ ایران قرار دارد و نقش اصلی و محوری آنها با زنان است. سلیمانی در این مجموعه رمان‌ها انسان را در موقعیت‌های مختلف و خطیر مانند انسان در موقعیت انتخاب، انسان در موقعیت آزاد، انسان در موقعیت مرگ، یا در موقعیت قتل قرار داده و عکس‌العمل او را بررسی می‌کند.[2]
عنصر «بازی» که در کتابهای دیگر بلقیس سلیمانی نیز به چشم می‌خورد، به گفته او مفهومی است که «به مفهوم جعل نزدیک است و جای بزرگی در زندگی دارد. انسان‌ها در هر زمان و موقعیتی نقشی بازی می‌کنند یا وادار به بازی نقشی می‌شوند که بر حسب شرایط سخت تغییر می‌کند.»[1]
بازی آخر بانو روایت داستان زندگی پرمانع دختری روستایی به نام «گل بانو» است که قصد دارد وارد دانشگاه شود و سرنوشتی را که جامعه، روستا و مادر سرایدار مدرسه و مرده‌شویش برای وی پیش‌بینی می‌کنند تغییر دهد. او در طی زندگی خود عاشق می‌شود، خواستگاران را رد می‌کند، تن به ازدواجی می‌دهد که منجر به طلاق می‌شود و کودکش توسط شوهر سابق ربوده می‌شود، و تجربه‌های گوناگونی را پشت سر می‌گذارد.[1] در این رمان تیپ‌های مختلف دهه ۱۳۶۰ ایران نقش دارند: روشنفکر، مبارز سیاسی چپ، کارگزار سیاسی دولت جمهوری اسلامی، حاجی بازاری، زن بی‌پناه سرگردان و جوانان خلاق و علاقمند به ادبیات.[1]
سبک خاص روایت داستان که در انتها مشخص می‌شود تجربهٔ داستان‌نویسی یک هنرجوی کارگاه داستان‌نویسیِ راوی است، آزادی عمل بیشتری به نویسنده داده‌است و داستان را در فضایی از شک، حدس و عدم ثبات قرار داده‌است.[1]
منابع
- فرنگیس حبیبی (۲۰۰۸/۱۰/۹). «معرفی کتاب - «بازی آخر بانو»، رمان بلقیس سلیمانی». رادیوفرانسه. دریافت‌شده در ۲۰ مهر ۱۳۸۸. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک) - «بازی آخر بلقیس سلیمانی در نشر چشمه». خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا). ۱۲ آذر ۱۳۸۶.