باغ سنگی

باغ سنگی یکی از جاذبه‌های استان کرمان و شهر سیرجان است. این محوطه که قبلاً باغ بوده در دهستان بلورد روستای میاندوآب و ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد. این باغ به شکل شش ضلعی نامنظم طراحی گردیده و متعلق به درویش خان اسفندیارپور بوده‌است. او مردی ناشنوا بود که با خانواده‌اش در ۴۰ کیلومتری سیرجان از طریق دامداری و کشاورزی زندگی می‌کرد. پس از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۰، درویش خان برای اعتراض به از دست دادن املاکش، دست از باغ‌داری برداشت تا این‌که همه درختان زمین باقی مانده او پس از تقسیم اراضی خشک شدند. او به همه شاخه‌های درخت‌های میوه سنگ آویزان کرده بود و از آنها چون میوه حقیقی مراقبت می‌کرد.[1] درویش‌خان از طایفه بچاقچی یکی از طوایف اصیل سیرجان بود که شکارچی بوده‌اند.[2] درویش خان اسفندیارپور در سن ۸۳ سالگی در ۱۸ فروردین ۱۳۸۶ درگذشت و پیکرش در این باغ دفن گردید. در سال ۱۳۵۵ پرویز کیمیاوی فیلمی را بنام باغ سنگی از این باغ با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت که برنده جایزه خرس نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین شد.[3]

مقبره درویش اسفندیارپور مالک سابق باغ سنگی
مختصات: ۲۹٫۴۰۴۶۳°شمالی ۵۶٫۱۰۷۱۵°شرقی / 29.40463; 56.10715
نمایی از باغ سنگی سیرجان

مشخصات باغ

باغ به شکل یک شش‌ضلعی نامنظم، با ۲۰۰ درخت، در میانه بیابان است. در دوسوی جاده‌ای که به باغ سنگی می‌رسد، زمین‌ها لم‌یزرع‌اند و باغ‌های پسته، دِیمی.

درویش‌خان اسفندیار شروع به حفر کردن چاله‌هایی در زمین خشک کرد. او درختان خشکیده را در این چاله‌ها به وسعت زیادی کاشت و این کار را ادامه داد. زمانی که کاشت این درختان خشکیده تمام شد، شروع به آویزان کردن سنگ‌هایی از شاخه‌های درختان کرد. در نهایت وسعت این باغ سنگی به ۱۰۰۰ متر رسید و ۱۸۰ درختی که در آن کاشته شده بودند و سنگ‌هایی که مانند میوه از آن آویزان بود این باغ سنگی را پدیدآورد.[2]

بیشتر سنگ‌های این باغ، دارای سوراخی هستند که شاخه‌ها از آن رد شده‌اند. برخی معتقدند که این سنگ‌ها در یک مکان مشخص بوده‌اند که درویش‌خان آن را پیدا کرده بوده و به اینجا می‌آورده و برخی نیز می‌گویند که خود او سنگ‌ها را به این شکل درمی‌آورده‌است. اما به هر حال کسی تا به حال پیدا نشده که بگوید او را در هنگام سوراخ کردن سنگ‌ها دیده و البته هیچ نوع وسیله‌ای هم برای سوراخ کردن سنگ در باغ یافت نشده‌است.[2] البته به جز سنگ، او چیزهای دیگری مانند لاستیک‌های پنچر شده، آینه‌های شکسته، فنر و هر چیزی که به نظرش می‌رسیده را به درخت آویزان می‌کرده، اما بخش بیشتر باغ سنگی سیرجان را همان میوه‌های سنگی تشکیل داده‌اند.[2]

مسیر دسترسی

پس از حدود کیلومترِ ۳۰ جاده سیرجان به سمت بافت و پس از عبور از بلورد، حیدرآباد و میاندوآب، تابلوی باغ سنگی سیرجان قابل مشاهده است که نشانی «اثر ملی باغ سنگی» را در جاده‌ای خاکی می‌دهد. باغ سنگی از ابتدای آن جادهٔ فرعی حدود ۴ کیلومتر رانندگی در پیش دارد.[2]

پیوند به بیرون

منابع
  1. «باغی که میوه‌هایش سنگ شد/ فریاد خاموش باغ سنگی در طبیعت». مهرنیوز. ۲۳ اسفند ۱۳۹۳.
  2. «باغی هولناک با میوه‌های سنگی در سیرجان!». ایرنا. ۱ آذر ۱۳۹۸.
  3. باغ سنگی در وبگاه سوره
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.