باغ فرانسوی

باغ فرانسوی (به فرانسوی: Jardin à la française)، باغ متقارن یا باغ کلاسیک، باغی با امکانات رفاهی و بیانگر کلاسیک گرایی در هنر باغ ها است. به عبارت دیگر این باغ ابهتی تماشایی و اوج هنر رسمی و ذوق منظره را به نمایش می گذارد.

باغچه گلکاری اورانژی از کاخ ورسای.
.
باغ شاتو دو لا روش-گیون در کنار رود سن
.
برودری دوزی در باغ های شاتو ویلاندری (اندر-ا-لوآر)
باغ فرانسوی کاخ ورسای
باغ های فرانسوی پارک تابو، رن
باغ معاصر به سبک فرانسوی Pavillon de Galon en Provence ، که در سال 2010 به عنوان یک باغ قابل توجه طبقه بندی شده است.

ظرافت، زیبایی و پوشش گیاهی آن مستقیماً از باغ های شمال ایتالیا الهام گرفته شده است. با این تفاوت که با مساحت بیشتری دارد و با حفظ اصول کلاسیک، مناظر بیشتری به درون باغ راه یافته است. این مناظر عبارتند از: ایجاد تراس، تقارن غالباً بصورت خطی، ایجاد مکانی بزرگ برای بازی های آبی ، شامل تاسیسات سنگین (هیدرولیک کانال ها و حوض ها ، نخلستان ، غرفه ها) و استفاده از توپیاری هنر مجسمه‌سازی توسط هرس شاخ و برگ درختان یا بوته ها.[1].

انواع باغ کلاسیک در قرن هفدهم با ایجاد باغ های ورسای برای لوئی چهاردهم به اوج خود رسید که مرجعی برای دربارهای اروپا شد.[1].

کلاسیک گرایی در باغبانی علمی نیز بیان می شود ، ژان-باتیست دو لا کانتین هنر هرس میوه و تکنیک های کشت روی لایه هایی را آغاز می کند که باغ های تولید را برای همیشه مشخص می کند. اما اصطلاح «باغ کلاسیک» فقط برای باغ های تفریحی حفظ شده است.

قوانین ترکیب برای ایجاد قطعه هنری

طراحی بسترهای گل و استفاده از سطوح آبی که در محفظه های سبز قرار می گیرند ، اولین نمونه هایی از روح باغ کلاسیک است[2] :

  • طرح هندسی که از پیشرفت های اپتیک کاملاً بهره می برد، به همان روشی که ارتفاعات گیاهان بریده می شود، دیواره ها و گلدان ها را تشکیل می دهد.
  • یک تراس برافراشته بر آن مسلط شده و بازدید کننده را تشویق می کند تا منزلت باغ را کشف کند [3] ; هرچه بسترهای گل به منزلگاه نزدیکتر باشند ، بیشتر مراقبت می شوند.
  • یک محور چشم انداز از منزلگاه ها عبور می کند. در این محور باغ به صورت متقارن مرتب شده است.
  • اوج تماشا در بازی های آب، چشمه ها، فواره ها، جدارهای آب که پیچیدگی آنها در منتهای درجه است
  • نمادگرایی باغ های رنسانس ساده شده و محدود به منابع اسطوره ای است: کوچه ها توسط مجسمه های باستانی علامت گذاری می شوند.
  • در طول سال باغ تغییر نمی‌کند.

منابع
  1. Éric Mension-Rigau, « Les jardins témoins de leur temps » in Historia, n° 7/8, 2000
  2. Bernard Jeannel, Le Nôtre, Éd. Hazan, p. 17
  3. « Il est à souhaiter que les jardins soient regardés de haut en bas, soit depuis des bâtiments, soit depuis des terrasses rehaussées à l'entour des parterres », Olivier de Serres in Théâtre d'agriculture et Mesnage des champs, 1600, cité par Bernard Jeannel, Le Nôtre, Éd. Hazan, p. 26
    • Dominique Garrigues, Jardins et jardiniers de Versailles au Grand Siècle, Éditions Champ Vallon, 2001 Aperçu disponible sur Google Livres

    جستارهای وابسته
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.