برییف آ-۴۰

هواپیمای برییف آ-۴۰ آلباتروس (نام ناتو: پری دریایی) یک هواپیمای آبی-خاکی با موتور جت شوروی / روسی است که توسط شرکت هواپیمایی هواپیماسازی برییف برای نقش جنگ ضد زیر دریایی طراحی شده‌است. این هواپیما برای جایگزینی برییف بی‌ایی-۱۲ و هواپیمای زمین پایه ایلیوشین ۳۸ در نظر گرفته شده بود.[3] پروژه پس از ساخت تنها یک نمونه اولیه به حالت تعلیق درآمد.[4] با توجه به تجزیه اتحاد جماهیر شوروی[5] این پروژه بعداً احیا شد و سفارشی توسط نیروی دریایی روسیه در نظر گرفته شده‌است.[6]

یک فروند برییف آ-۴۰ در RAF Fairford

آ-۴۰ آلباتروس (بی‌ایی-۴۲)
برریف آ-۴۰ در گلن دژیک، ۲۰۰۴
کاربری	هواگرد ضد زیردریایی هواپیمای آبی خاکی
طراح	برییف
نخستین پرواز	۸ دسامبر ۱۹۸۶[1]
وضعیت	تحت توسعه[2]
کاربر اصلی	هوا دریای روسیه
تعداد ساخته‌شده	۱ پیش نمونه
توسعه‌یافته به	برییف بی‌ایی-۲۰۰

تاریخچه عملیاتی

این هواپیما بین سالهای ۱۹۸۹و ۱۹۹۸، ۱۴۰ رکورد جهانی را ثبت کرد.[7]

مشخصات (A-40)

Data from Beriev's Jet Flying Boats[8]

ویژگی‌های کلی

• خدمه: 8
• طول: ۴۳٫۸۴ متر (۱۴۳ فوت ۱۰ اینچ)
• پهنای بال: ۴۱٫۶۲ متر (۱۳۶ فوت ۷ اینچ)
• ارتفاع: ۱۱ متر (۳۶ فوت ۱ اینچ)
• مساحت بال‌ها: ۲۰۰ متر مربع (۲٬۲۰۰ فوت مربع)
• بیشترین وزن برخاست: ۸۶٬۰۰۰ کیلوگرم (۱۸۹٬۵۹۸ پوند)
• پیشرانه هواگرد: 2 عدد turbofan engines Soloviev D-30KPV،‏ ۱۱۷٫۷ کیلونیوتن (۲۶٬۵۰۰ پوند-نیرو) در هر موتور
• پیشرانه هواگرد: 2 عدد turbojet engines Rybinsk RD-36-35،‏ ۲۳ کیلونیوتن (۵٬۲۰۰ پوند-نیرو) در هر موتور take-off boosters

عملکرد

• حداکثر سرعت: ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت (۴۹۷ مایل بر ساعت؛ ۴۳۲ گره)
• بُرد: ۴٬۱۰۰ کیلومتر (۲٬۵۴۸ مایل؛ ۲٬۲۱۴ مایل دریایی) [9]
• حداكثر ارتفاع: ۹٬۷۰۰ متر (۳۱٬۸۰۰ فوت) [9]
• نرخ صعود: ۳۰ متر بر ثانیه (۵٬۹۰۰ فوت بر دقیقه) [9]
• Take-off run on land: ۱٬۰۰۰ متر (۳٬۲۸۱ فوت)
• Take-off run on water: ۲٬۰۰۰ متر (۶٬۵۶۲ فوت)
• Alighting distance on land: ۷۰۰ متر (۲٬۲۹۷ فوت)
• Alighting distance on water: ۹۰۰ متر (۲٬۹۵۳ فوت)

جنگ‌افزار
Projected Armament:

• (A-40P ASW Aircraft, internal bomb bay)
  • Sonobuoys, depth charges, mines, plus;
  • 3 Orlan (Sea Eagle) torpedoes, or
  • 6 Korshun (Kite) guided missiles
• (A-40P ASW Aircraft, underwing pylons)
  • Kh-35 Anti-ship missiles

منابع

1. Although the aircraft first flew on 8 December 1986, the official first flight was conducted during April 1987. (See development section)
3. Gordon, Sal'nikov and Zablotskiy 2006, p. 49.
4. "Russian naval aviation can lose hydroplanes – a general". rusnavy.com. 14 October 2010. Retrieved 19 June 2019.
5. Gordon, Sal'nikov and Zablotskiy 2006, p. 66.
6. "Russian Navy to receive 4 new amphibious planes by 2013". Sputnik (news agency). 5 September 2008. Retrieved 19 June 2019.
7. Gordon, Sal'nikov and Zablotskiy 2006, pp. 63–66.
8. Gordon, Sal'nikov and Zablotskiy 2006, pp. 49, 58, 66, 67.
9. Lambert 1993, pp. 256–257.