بلشاصر

بِلْشاصَر ( Hebrew: בֵּלְשַׁאצַּר, Modern: Bélšá’ṣar, Tiberian: Bêlešāʾṣār، یونانی: Βαλτάζαρ, Baltázar, از اکدی: 𒂗𒈗𒋀, Belsharruzur, عیناً از Bēl-šarra-uṣur, به معنای «بلِ شاه‌ْبان»)[3] کوچکترین پسر نبونعید، واپسین پادشاه شاهنشاهی نو-بابلی بود و در زمان نبود پدرش بر شهر شاهی می‌نمود؛ هرچند هرگز عناوین شاهی را نپذیرفت[4]. او بسیاری را کشت و منجر به فروپاشی بابل و شکست آن بدست ایرانیان در سال ۵۳۹ پ.م شد[5].

بِلشَرَّؤصُر Bēl-šarra-uṣur
شاهزاده تاجدار بابل
تصویری از رامبرانت درباره شرح انجیل از آنچه که بلشاصر از نوشته بر دیوار دید
فرزند(ان)وشتی[1]
پدرنبونعید
مادرشاید نیتوکریس بابلی[2]

بلشاصر بعنوان شخصیت اصلی در کتاب دانیال تحت عنوان مهمانی بلشاصر ظاهر می‌شود[6]. در میانه مهمانی بزرگ، شاه دستی که بر دیوار می‌نویسد را می‌بیند که این واژگان را دربردارد: «مِنِ، مِنِ، تِکِل، اُفَرْسین» (به عبری: מנא מנא תקל ופרסין، mene, mene, tekel, upharsin) که تفسیر این واژگان در کتاب دانیال، اشاره به فروپاشی و سقوط بابل و دادگری خداوند است[7]. ترجمه این عبارت رمزآلود بدین شرح است: «خداوند روزهای بلشاصر را شمرد، او سنجید و یافت خواهان شهرش (=کشورش) را پس به پارسیان و مادیان پیشکشش کرد.»[8][9]

منابع
  1. Esther Rabbah, Petichta 12
  2. Dougherty 2008, p. 43.
  3. Chavalas 2000, p. 164.
  4. Seow 2003, p. 76.
  5. Albertz 2003, p. 69.
  6. Collins 1984, p. 41.
  7. Collins 1984, p. 67.
  8. Seow 2003, pp. 75.
  9. Seow 2003, p. 7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.