بلندی صوت

در آکوستیک، بلندی صوت درک ذهنی از فشار صدا است. به‌طور رسمی‌تر، این گونه تعریف می‌شود: «این ویژگی حس شنوایی است که از نظر آن می‌توان صداها را در یک مقیاس از آرام تا بلند مرتب کرد.»[1] رابطه صفات فیزیکی صدا با بلندی ادراک شده از اجزای فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی تشکیل شده‌است. مطالعه بلندی صوت ظاهری در مبحث روان‌آکوستیک گنجانده شده‌است و از روش‌های روان‌فیزیکی استفاده می‌کند.

محور افقی فرکانس را در هرتز نشان می‌دهد

جستارهای وابسته

    منابع

    1. American National Standards Institute, "American national psychoacoustical terminology" S3.20, 1973, American Standards Association.

    پیوند به بیرون

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.