بنی عمار (حکومت)

بنی‌عمار، خاندانی شیعی مذهب از قاضیان و امرای طرابلس شام، که برخی این خاندان را از قبیله طیء و برخی دیگر آن‌ها را از قبیله آفریقایی کتامه می‌دانند. در دوره فاطمیان برای نخستین بار، افرادی از بنی‌عمار منصب‌های مهمی را در مصر و شام عهده‌دار شدند. نام ابومحمد حسن بن عمار برای نخستین بار در حوادث ۳۵۱ هجری به عنوان فرمانده معز لدین‌الله، خلیفه فاطمی دیده می‌شود؛ و جانشینان وی در مناصب مختلف دولتی به کار گماشته شدند. تا اینکه ابن عمار پس از مرگش پدرش توانست از موقعیت آشفته منطقه استفاده کرده و والی دمشق را شکست دهد و اداره شهر طرابلس را در دست گیرد؛ و بعد از وی و در زمان جانشینش امین‌الدوله بن عمار، نخستین جرقه‌های جدایی از ایوبیان زده شد و سرانجام وی توانست قدرت مستقلی در طرابلس تشکیل دهد. پس از وی نیز حکومتش توسط پسرانش گسترش و ثبات یافت. اما با آغاز جنگ‌های صلیبی و برخورد آن‌ها با صلیبیون، حکومتشان رو به زوال رفت و سرانجام توسط صلیبیون نابود شدند.[1]

پانویس
  1. فروزانی، «تحلیلی بر مناسبات سیاسی حکومت بنی عمار با سلجوقیان، فاطمیان و صلیبیون»، مطالعات تاریخ اسلام.

منابع
  • فروزانی، ابولقاسم (۱۳۹۳). «تحلیلی بر مناسبات سیاسی حکومت بنی عمار با سلجوقیان، فاطمیان و صلیبیون». مطالعات تاریخ اسلام. تهران (۱۰).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.