بیرونی (معماری سنتی)
نمونه ای از معماری درون‌گرای ایران، که در روزگار احمدشاه باب شد، ساختن بیرونی بردرگاه ورودی خانه‌ها بود و در این محل «مردخانه» با مهمانان خود نشست و برخاست داشت و اغلب با یک دررو به حیاط، امکان تردد به اندرونی وجود داشت و از مهمانان پذیرایی می‌شد و اهالی خانه، میوه، شیرینی و دیگر وسایل پذیرایی را به بیرونی منتقل می‌کردند، بدون آنکه واردین به بیرونی، آنها را مشاهده کنند.[1]
منابع
- «اندورنی و بیرونی». همشهری آنلاین. ۲۳ آذر ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۱۳ اسفند۱۳۹۸. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.