تاریخ قطر

تاریخ قطر از نخستین نشانه‌های سکونت انسان در شبه‌جزیره قطر مربوط به ۵۰ هزار سال پیش آغاز شده و تا تشکیل کشور امروزی قطر ادامه می‌یابد. در کاوش‌های باستان‌شناسی در شبه‌جزیره قطر، ماندگاه‌های انسانی و ابزارهایی متعلق به عصر سنگ یافت شده است.[1]

قلعه تاریخی ام‌الماء در قطر.

پاره‌سفال‌هایی که از دوره عُبید در نزدیکی ماندگاه‌های باستانی کرانه‌ای قطر یافت شده نشان می‌دهد که تمدن میان‌رودان نخستین تمدن دوران نوسنگی بوده که در این منطقه حضور داشته است.[2]

شبه‌جزیره قطر در سال‌های آغازین مسکونی شدن خود جزو قلمرو امپراتوری سلوکی و سپس شاهنشاهی اشکانی و پس از آن شاهنشاهی ساسانی قرار گرفت. در سال ۶۲۸ میلادی محمد، پیامبر اسلام، هیئتی را به فرماندار شاهنشاهی ساسانی در بخشی از منطقه جنوب خلیج فارس که شامل قطر می‌شد فرستاد و ساکنان قطر نیز از این راه با اسلام آشنا شدند. نام این فرماندار منذر بن ساوی بود.[3]

منطقه قطر در سده هشتم میلادی تبدیل به یکی از مراکز بازرگانی مروارید شد.[4] در زمان عباسیان نیز چندین روستا در شبه‌جزیره قطر برپا شد.[5] پس از آن‌که طایفه بنی عُتبه و چند طایفه دیگر عرب در سال ۱۷۸۳ بحرین را تسخیر کردند، خاندان آل خلیفه موفق شد حاکمیت خود را بر بحرین و خاک اصلی قطر مستقر کند.[6] طی سده‌های پس از آن، قطر محل کشمکش میان وهابی‌های نجد و خاندان آل خلیفه بود. عثمانی‌ها در سال ۱۸۷۱ قلمرو خود را تا شرق شبه‌جزیره عربستان گسترش دادند[7] و این وضعیت تا سال ۱۹۱۵ که عثمانی‌ها در آغاز جنگ جهانی اول از منطقه عقب‌نشینی کردند، ادامه داشت.

در سال ۱۹۱۶ قطر تحت‌الحمایه بریتانیا شد و عبد الله بن قاسم آل ثانی پیمانی را با انگلیسی‌ها امضاء کرد که بر پایه آن انگلیسی‌ها تعهد کردند که در برابر حملات دریایی و زمینی از قطر حمایت کنند. پیمان بعدی در سال ۱۹۳۴ به امضاء رسید که در آن بریتانیا قول حمایت‌های گسترده‌تری داد.[8]

در سال ۱۹۳۵ شرکت قطر پترولیوم امتیاز ۷۵ساله بهره‌برداری از نفت قطر را به‌دست آورد و پس از آن در سال ۱۹۴۰ در دُخان نفت با کیفیت بالا کشف شد.[8]

در خلال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ افزایش درآمدهای نفتی، رفاه، روند پرشتاب مهاجرت و پیشرفت اجتماعی را به دنبال داشت و این روند، تاریخ معاصر قطر را رقم زد. پس از آن‌که در سال ۱۹۶۸، بریتانیا سیاست خود مبنی بر پایان دوره پیمان‌های امضاءشده پیشین با شیخ‌نشین‌های خلیج فارس را اعلام کرد، قطر به طرح هشت شیخ‌نشین دیگر تحت‌الحمایه سابق بریتانیا برای تشکیل یک فدراسیون از امارت‌های عربی پیوست. در میانه‌های سال ۱۹۷۱ یعنی زمانی که مهلت پیمان با بریتانیا به پایان رسید، ۹ شیخ‌نشین هنوز بر سر شروط تشکیل اتحادیه به توافق نرسیده بودند و بدین خاطر قطر در سوم سپتامبر ۱۹۷۱ (۱۲ شهریور ۱۳۵۰) استقلال خود را اعلام کرد.[8] در ژوئن ۱۹۹۵ ولیعهد قطر حمد بن خلیفه در یک کودتای بدون خونریزی پدر خود خلیفه بن حمد آل ثانی را از قدرت برکنار کرده و به جای او نشست. امیر جدید آزادی بیشتری به مطبوعات و انتخابات شهرداری‌ها داد. قانون اساسی جدید قطر در آوریل ۲۰۰۳ از طریق یک همه‌پرسی عمومی به تصویب رسید و از ژوئن ۲۰۰۵ قانونی شد.[8]


جستارهای وابسته

منابع
  1. Toth, Anthony. "Qatar: Historical Background." A Country Study: Qatar (Helen Chapin Metz, editor). Library of Congress Federal Research Division (January 1993). This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
  2. Khalifa, Haya; Rice, Michael (1986). Bahrain Through the Ages: The Archaeology. Routledge. pp. 79, 215. ISBN 978-0710301123.
  3. "History of Qatar". Amiri Diwan. Archived from the original on 22 January 2008.
  4. Page, Kogan (2004). Middle East Review 2003-04: The Economic and Business Report. Kogan Page Ltd. p. 169. ISBN 978-0749440664.
  5. Qatar Country Study Guide Volume 1 Strategic Information and Developments. Int'l Business Publications, USA. 2012. pp. 34, 58. ISBN 978-0739762141.
  6. Crystal, Jill (1995). Oil and Politics in the Gulf: Rulers and Merchants in Kuwait and Qatar. Cambridge University Press. p. 27. ISBN 978-0521466356.
  7. Rahman 2006, pp. 138–139
  8. "Background Note: Qatar". وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا (June 2008).

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تاریخ قطر موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.