تسو بویو
پادشاه دائه‌سو یا تسو (۶۰ قبل از میلاد تا ۲۲ بعد از میلاد) پسر اول امپراتور گوموا و برادر شاهزاده یونگ پو و برادر ناتنی شاهزاده جومونگ و همچنین سومین و آخرین امپراتور بویو بود.
| دائه‌سو | |
|---|---|
| سلطنت | ۲۰ قبل از میلاد - ۲۲ بعد از میلاد |
| پیشین | گوموا |
| جانشین | سقوط امپراتوری |
| زاده | ۶۰ قبل از میلاد دانگ بویو |
| درگذشته | ۲۲ بعد از میلاد دانگ بویو |
| همسر(ان) | سولان |
| پدر | گوموا |
| مادر | وون هو |
زندگینامه
تسو طبق کتاب های تاریخی سامگوک ساگی و سامگوک یوسا فردی سختگیر حیله گر و استاد هنرهای رزمی بود گرچه او فرزند بزرگ امپراتور بود و این مقام را مستقیما از پدر دریافت می‌کرد اما گوموا شرط ولیعهد شدن را برای کسی که بزرگترین خدمت به کشور کند را گذاشت. در رقابت برای جانشینی امپراتور با یونگ پو و جومونگ رقابت کرد تسو بارها یونگ پو و جومونگ را تهدید کرد که از رقابت کنار بکشند. امپراتور گوموا به جومونگ علاقه بیشتری داشت و همین باعث حسادت تسو و یونگ پو شد و بارها سعی در از بین بردن او کردند جومونگ که از حیله برادران خود آگاه شده بود با پناهندگان چوسان به جولبون فرار کرد. تسو با دختر فرماندار یانگجو که فرماندار منطقه هیون تو گون بود ازدواج کرد و نفوذ و قدرت بیشتری به دست آورد. او نه از سولان و نه از هیچ‌کدام از همسرانش صاحب فرزند نشد. دربار بویو که اکثرا حامی دائه‌سو بودند او را به عنوان جانشین به امپراتور معرفی کردند که باعث خشم شاهزاده یونگ پو شد. چند ماه بعد به دستور گوموا ارتش بویو به فرماندهی تسو و یونگپو به شهرها و روستاهای مرزی جولبون حمله کردند و بسیاری از نیروهای جومونگ و مردم عادی را کشتند. او بارها با جومونگ جنگید ولی اکثرا شکست خورد در ۲۰ قبل از میلاد گوموا امپراتوری را به تسو واگذار کرد. بعد از جومونگ یوری پادشاه گوگوریو شد. با این که یوری جنگجویی قوی بود اما نتوانست گوگوریو را قوی کند و شورش های مختلفی رخ داد وباعث بی نظمی واشفتگی شد و بویو از این شرایط برای حمله به گوگوریو استفاده کرد که باعث شد مدتی کوتاه تسو بر گوگوریو تسلط پیدا کند که یک ماه بعد توسط بیگوک مورد حمله قرار گرفت و به بویو برگشت.
جنگ با گوگوریو
دائه‌سو نیروی نظامی کافی برای حمله به گوگوریو فراهم کرد. قبل از حمله نماینده‌ای نزد یوری امپراطور گوگوریو فرستاد و به او دستور داد تا گروگان‌هایی از خاندان سلطنتی به دانگ بویو بفرستد اما گوگوریو از انجام این کار سرباززد و همین امر باعث اولین جنگ بین گوگوریو و دانگ بویو شد. این رویارویی در سال ۶ بعد از میلاد رخ داد. دائه‌سو یک ارتش ۵۰۰۰۰ نفری را مستقیماً به سوی گوگوریو رهبری کرد اما به دلیل بارش سنگین برف مجبور به عقب‌نشینی شد در نتیجه او می‌بایست برای جبران این شکست مدت ۷ سال انتظار بکشد تا آنچه را که در قبال گوگوریو از دست داده بود دوباره بدست آورد. سپس، در سال ۱۳ بعد از میلاد، دائه‌سو ارتش خود را باردیگر به سوی گوگوریو فرستاد. این بار، موهیول، یکی از شاهزادگان گوگوریو، ارتش گوگوریو را رهبری کرد و با یک کمین طراحی شده نیروهای دائه‌سو را به خاک و خون کشید بطوریکه شخص دائه‌سو و تعداد اندکی از افرادش توانستند جان سالم بدر برده و به سرزمین خود بازگردند. با این دو شکست، اقتصاد دانگ بویو از هم پاشید و هرج و مرج داخلی اجتناب ناپذیر بود.
مرگ
پس از مرگ پادشاه یوری دومین پادشاه گوگوریو، موهیول به تخت سلطنت نشست و خود را دائموسین شاه خواند. دائموسین در سال ۲۲ بعد از میلاد، درست هفت سال پس از آخرین حمله دائه‌سو به گوگوریو، ارتش را رهبری و به دانگ بویو حمله کرد که و آخرین پادشاه بویو (تسو) را کشت.
دائه سو از هیچ‌کدام از همسران خود صاحب فرزند نشد و به همین دلیل دوجین پسر برادر خود یونگ پو را جانشین خود کرد و او هم پس از مرگ دائه سو خود کشی کرد.
کمی پس از قتل تسو شاهزاده گالسا کوچکترین فرزند امپراتور گوموا موفق شد با جلب حمایت مردم به سلطنت بویو برسد.