تقلید (رفتار)

تقلید رفتاری است که از طریق آن یک فرد رفتار فردی دیگر را مشاهده کرده و آن را تکرار می‌کند. تقلید انتقال اطلاعات (رفتارها، سنتها و غیره) بین افراد و نسلهای متوالی را بدون نیاز به به دخالت وراثت ژنتیکی را ممکن می‌سازد.[1]گستره مفهومی لغت تقلید بسیار وسیع است و زمینه‌هایی مانند آموزش حیوانات تا سیاست بین‌المللی را در بر می‌گیرد.[2]

تقلید.

علوم اعصاب

انسانها قادرند حرکات، مهارتها، رفتارها، اداها، اطوارها، صداها، و غیره، را تقلید کنند. این توانایی گسترده بر وجود یک سیستم تقلیدی در مغز دلالت می‌کند. مطالعات اف‌ام‌آرآی روی مغز انسان شبکه‌ای از نواحی را در لوب پیشانی و لوب آهیانه‌ای مشخص کرده‌است که در حین انجام اعمال تقلیدی فعال می‌شوند.[3] فرض بر آن است که این نواحی شامل نورون‌های آینه‌ای هستند.[4] راماچاندران (Ramachandran) معتقد است که تکامل نورون‌های آینه‌ای در قادر شدن انسان‌ها به مهارتهای پیچیده‌ای، مانند زبان، اهمیت اساسی داشته‌است.[5] با اینحال، تاکنون شواهد کافی برای پشتیبانی این نظر که فعالیت نورون‌های آینه‌ای در یادگیری از طریق تقلید مستقیماً دخالت دارند ارائه نشده‌است.[6]

رشد کودکان
بیخبر از حالت یاس، پسر بچه ناآگاهانه ژست مادر بزرگش را تقلید کرده‌است.

ژان پیاژه (Jean Piaget) متوجه شد که کودکان در مرحله‌ای از رشد، که تحت نام مرحلهٔ حسی حرکتی شناخته می‌شود، تقلید را آغاز می‌کنند.[7] کودکانی که به درخودماندگی دچار هستند در تقلید چیزهای مربوط به مهارتهای ارتباط اجتماعی مشکل دارند.[8] به صورت طبیعی، کودکان با افراد زیادی در ارتباط هستند که می‌توانند از آن‌ها تقلید کنند. این افراد، یا بعبارت بهتر مدلها، مثال‌های زیادی از رفتارهای مردنه/زنانه برای مشاهده و تقلید در اختیار کودک قرار می‌دهند.[9]

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به تقلید (رفتار) در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. Hopper, Lydia M. (2010). "Deferred imitation in children and apes". Psychologist. 23 (4): 294–7. Archived from the original on 3 August 2014. Retrieved 18 June 2014.
  2. Moss, Ellen; Strayer, F. F. (1988). "Imitation is the Greatest form of Flattery". PsycCRITIQUES. 33 (11). doi:10.1037/026218.
  3. Iacoboni, M.; Woods, RP; Brass, M; Bekkering, H; Mazziotta, JC; Rizzolatti, G (1999). "Cortical Mechanisms of Human Imitation". Science. 286 (5449): 2526–8. doi:10.1126/science.286.5449.2526. PMID 10617472.
  4. Rizzolatti, Giacomo; Craighero, Laila (2004). "The Mirror-Neuron System". Annual Review of Neuroscience. 27: 169–92. doi:10.1146/annurev.neuro.27.070203.144230. PMID 15217330.
  5. Ramachandran, V.S. "Mirror Neurons and imitation learning as the driving force behind 'the great leap forward' in human evolution". Edge Foundation.
  6. Dinstein, Ilan; Thomas, Cibu; Behrmann, Marlene; Heeger, David J. (2008). "A mirror up to nature". Current Biology. 18 (1): R13–8. doi:10.1016/j.cub.2007.11.004. PMC 2517574. PMID 18177704.
  7. Carlson, Neil R.; Buskist, William; Enzle, Michael E.; Heth, C Donald (2005). Psychology: The Science of Behaviour (3rd ed.). Pearson Education Canada. p. 384. ISBN 978-0-205-40386-8.
  8. Ingersoll, Brooke (2008). "The Social Role of Imitation in Autism". Infants & Young Children. 21 (2): 107–19. doi:10.1097/01.IYC.0000314482.24087.14.
  9. McLeod, S. A. (2011). "Bandura: Social learning theory". Simply Psychology. Retrieved November 10, 2012.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.