تلاوت قرآن
تلاوت از ریشه (ت ل و) است به معنی متابعت[1]حالا گاهی جسمانی و برخی مواقع هم با پیروی از پندها[2] و در واقع تلاوت، یک اصطلاح قرآنی است که به خواندن قرآن و اندیشیدن در معانی آن گویند.
راغب گفته، تلاوت ویژه پیروی از کتاب‌های آسمانی است؛ خواه با خواندن آن باشد که گویا قاری در پی کلمات و معانی می‌رود و خواه با پیروی از اوامر و نواهی آن از این رو باید را امام و پیشوای خود قرار داد و در پی آن حرکت کرد و این همان حقیقت تلاوت است.[3]
آداب خاص تلاوت قرآن کریم
- طهارت و وضو داشتن
- مسواک زدن
- تلاوت با صوت زیبا
- نه با صدای آهسته و نه با صدای بسیار بلند
- اَدَب و طمأنینه داشتن و رو به قبله بودن
- از روی «مصحف» تلاوت کردن[4]
از رسول اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده است: لیس شیء أشدّ علی الشّیطان من القرائة فی المحصف نظراً
چیزی برای شیطان سخت‌تر و کوبنده تر از تلاوت قرآن نیست، آن هم از روی مصحف و با نگاه کردن در آن[5]
منابع
- ترتیب العین، ج۸، ص۱۳۴.
- مفردات، ص۱۶۷.
- التحقیق، ج۱، ص۳۹۳–۳۹۴، «تلو».
- https://web.archive.org/web/20170708004025/http://www.soalcity.ir/node/922. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۷. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۲۰۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.