تمییز (نحو)
تمییز یا متمم مفعولی یا مسند مفعولی در دستور زبان فارسی، یکی از نقش‌هایی است که یک کلمه یا گروهی از کلمات می‌توانند در جمله داشته باشند. تمیز همواره، یا گروه اسمی است یا گروه صفتی یا گروه حرف اضافه‌ای. مثلا در جملات زیر:
- دانشجویان او را بی‌سواد می‌دانستند.
- او را علی نامیدند.
•شاعر بزرگ، شاملو قلم بزرگی داشت
کلمات «بی‌سواد» و «علی» و «شاعربزرگ» نقش تمیزی دارند که اولی و سومی، گروه صفتی و دومی گروه اسمی است.
تمیز در جمله اگر حذف هم شود ساختار جمله خراب نميشود
منبع
- ظرفیت فعل و ساخت‌های بنیادین جمله در فارسی امروز، امید طبیب زاده، تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۵.
پیوند به بیرون
- مثال برای تمیز (سامانهٔ جستجوی دادگان، جستجوی برخط در پیکره وابستگی نحوی و فرهنگ ظرفیت نحوی افعال زبان فارسی)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.