توما پیکتی

توما پیکِتی (فرانسوی: [tɔ.ma pi.kɛ.ti]; Thomas Piketty) اقتصاددان اهل فرانسه است که در زمینهٔ نابرابری در ثروت و درآمد فعالیت می‌کند. او در حال حاضر استاد مدرسهٔ عالی مطالعات علوم اجتماعی و مدرسهٔ اقتصاد پاریس است.[1]

توما پیکتی
پیکتی در سال ۲۰۱۵
زادهٔ۷ مهٔ ۱۹۷۱ ‏(۵۰ سال)
کلیشی، او-دو-سن، فرانسه
ملیتفرانسوی
نهاد‌هامدرسه اقتصاد لندن
مدرسهٔ اقتصادی پاریس
مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی
مؤسسه فناوری ماساچوست
زمینهاقتصاد عمومی
فارغ‌التحصیلاکول نرمال سوپریور
مدرسه اقتصاد لندن
مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی
تاثیرگذارانسیمون کوزنتس، جان مینارد کینز
جوایزدکترای افتخاری، دانشگاه ژوهانسبورگ (۲۰۱۵)
نشان رکتورال، دانشگاه شیلی (۲۰۱۵)
جایزهٔ یریو یوهانسون (۲۰۱۳)
جایزهٔ بهترین اقتصاددان فرانسه (۲۰۰۲)
اطلاعات در IDEAS / RePEc

پیکتی نویسندهٔ کتاب سرمایه در قرن بیست و یکم است[2] که بر تمرکز ثروت و توزیع درآمد در ۲۵۰ سال گذشته می‌پردازد. کتاب استدلال می‌کند که نرخ بازگشت سرمایه در کشورهای توسعه‌یافته بیش از نرخ رشد اقتصادی است و این باعث نابرابری در ثروت در آینده می‌شود. او برای حل این مشکل پیشنهاد می‌دهد که از طریق یک مالیات جهانی بر ثروت، بازتوزیع انجام شود.[3][4]

پیکتی با مطرح کردن «دولت اجتماعی»[5] تلویحاً حکومتی توزیع‌گرا و عدالت‌خواه و مسئله‌حل‌کن را برای آیندهٔ سرمایه‌داری ترویج می‌کند.

زندگی‌نامه

پیکتی در ۷ مه ۱۹۷۱ میلادی در یکی از مناطق حومهٔ پاریس به‌نام کلیشی، او-دو-سن متولد شد. والدین او عضو یک گروه چپ‌گرا بودند و در اتفاقات مه ۱۹۶۸ فرانسه شرکت داشتند، اما آن‌ها پیش از تولد پیکتی از فعالیت‌های سیاسی دست کشیدند و با سفری به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ میلادی به «معتقدان سرمایه‌داری، مالکیت خصوصی و بازار آزاد» تبدیل شدند.[6]

سرمایه در سدهٔ بیست و یکم
نوشتار اصلی: سرمایه در قرن بیست و یکم

این کتاب معروف‌ترین کتاب توماس پیکتی و شناخته شده‌ترین کتاب آن در ایران است. پیکتی با بیرون کشیدن داده‌های آماری دویست سال گذشته، به‌طور مستند، از روند تمرکز ثروت نزد کروهی اندک در کشورهای سرمایه‌داری توسعه یافته پرده برمی‌دارد. پیکتی دست روی گرایش سرمایه به انباشت در دست عده ای محدود می‌گذارد و برای اثبات این مدعا دو پارامتر درآمد و سرمایه را مورد بررسی قرار می‌دهد و در نهایت ادعا می‌کند نسبت سرمایه به درآمد شاخص خوبی برای نشان دادن سطح نسبی سرمایه در یک جامعه است. در بررسی‌های او مشخص شده‌است که در ابتدای پیدایش سرمایه‌داری در قرن ۱۸ و ۱۹ اهمیت سرمایه ناگهان افزایش شدیدی داشته و به نابرابری شدیدی انجامیده‌است. بعد در قرن ۲۰ ام بعد از سه اتفاق (به قول پیکتی عَرَضی!) جنگ بین‌الملل اول و دوم و انقلاب کبیر اکتبر روسیه (که هر سه از اتفاقاتی بودند که در نتیجه اقتصاد سرمایه‌داری مانند انحصار و انباشت و نیاز به بازارهای جدید و استعمار و همچنین استثمار و ظلم و ستم به توده‌ها) شوک‌های بسیاری به سرمایه وارد ساختند و اهمیت نسبی سرمایه را در جوامع کاهش دادند و نابرابری هم به این دلایل هم به دلیل مالیات‌های تصاعدی و … کاهش یافت. اما در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ قرن ۲۰ میلادی به دلیل رکودهایی که به وجود آمده بود دولت‌ها سیاست‌های نظارتی خود را حذف کردند و خصوصی‌سازی‌های بسیاری انجام شد و دوباره اهمیت نسبی سرمایه رو به افزایش گذاشته شد و نابرابری‌ها تا به امروز که در قرن بیست و یکم هستیم شدید رو به افزایش رفته‌است. پیکتی پیشبینی می‌کند نسبت سرمایه به درآمد تا سال ۲۱۰۰ در سطح جهانی به ۷ برسد. به دلیل این افزایش نابرابری پیکتی مالیات‌های تصاعدی به ویژه مالیات تصاعدی بر خود سرمایه را پیشنهاد می‌کند. همچنین اضافه می‌کند این امر نیاز به به همکاری بین‌المللی بسیاری دارد. اما خود اذعان می‌کند این ایده زیاده خواهانه می‌باشد اما پیشنهاد همکاری در سطح بین‌المللی می‌کند. از نظر پیکتی، مهم است که جزئیات این مالیات با گفتگوی عمومی و بحث دموکراتیک تعیین گردد. این راه حل به نظر اکثر منتقدان غیرقابل انجام است. همچنین نابرابری، پایش به انباشت، بحران و … از نتایج منطقی نظام سرمایه‌داری است و پیکتی بحث خود را در چارچوب نظام سرمایه‌داری پیش می‌برد و در نهایت این مالیت‌ها با فرض انجام گرفتن هم شاید بحران‌ها و نابرابری را برای مدتی کم کند اما این نظام باز به بحران می‌انجامد. تنها راه برای نابودی نابرابری‌ها، نابودی نظامی است که به نابرابری می‌انجامد.[7]

کتاب‌شناسی
به فرانسوی
* Les hauts revenus face aux modifications des taux marginaux supérieurs de l’impôt sur le revenu en France, 1970–1996 (Document de Travail du CEPREMAP, n° 9812, ژوئیه ۱۹۹۸)
به انگلیسی
  • Capital in the Twenty-First Century (Cambridge, MA: Belknap Pres, 2014)
  • About Capital in the Twenty-First Century (AER, 2015)
  • Carbon and Inequality: from Kyoto to Paris (L. Chancel, T. Piketty, PSE, 2015)
  • Chronicles: On Our Troubled Times (Viking, 2016)
  • Why Save the Bankers? And Other Essays on Our Economic and Political Crisis (Houghton Mifflin Harcourt, 2016)

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Thomas Piketty - Paris School of Economics". PSE - Ecole d’économie de Paris - Paris School of Economics. Retrieved 16 December 2017.
  2. "Paris School of Economics". Archived from the original on 9 May 2014. Retrieved 19 May 2014.
  3. Krugman, Paul (8 May 2014). "Why We're in a New Gilded Age". The New York Review of Books.
  4. Tanenhaus, Sam (25 April 2014). "Hey, Big Thinker: Thomas Piketty, the Economist Behind 'Capital in the Twenty-First Century' Is the Latest Overnight Intellectual Sensation". New York Times. Retrieved 26 April 2014.
  5. Social state
  6. Chassany, Anne-Sylvaine (26 June 2015). "Lunch with the FT: Thomas Piketty". ft.com. Retrieved 26 June 2015.
  7. تیبو، ای. دی (۱۳۹۳). چکیده‌ای کاربردی از سرمایه در سدهٔ بیست و یکم. تهران: کلاغ. شابک ۹۷۸۶۰۰۷۶۵۶۰۱۳.

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به توما پیکتی در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ توما پیکتی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.