جعفر مجتهدی
جعفر مجتهدی تبریزی (زاده ۱ بهمن ۱۳۰۳ – درگذشته ۶ بهمن ۱۳۷۴)، فرزند میرزا یوسف معروف به شیخ جعفر آقا از عارفان شیعه بود. وی دلیل اصلی تحول معنوی خود را «دوستی و محبت اهل بیت» می‌داند.[1]
| جعفر مجتهدی تبریزی | |
|---|---|
 جوانی جعفر مجتهدی تبریزی | |
| زادهٔ | ۱ بهمن ۱۳۰۳ تبریز،آذربایجان شرقی |
| درگذشت | ۶ بهمن ۱۳۷۴ مشهد،خراسان رضوی |
| محل زندگی | تبریز-کربلا-نجف-قم-مشهد |
| ملیت | ایرانی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
شیخ جعفر در اشتیاق زیارت عتبات به عراق مهاجرت نمود که به دلیل نداشتن جواز ورود، دستگیر و در عراق زندانی شد. او زندان را توفیق اجباری خلوت و ریاضت بیشتر و در نتیجه تجارب رؤیاهای صادقانه دانست. پس از رهایی از زندان در نجف و کربلا اقامت گزید و به اعتکاف و راز و نیاز با خدا و توسل به اهل بیت مشغول گشت. مجتهدی در بحبوحه ناامنی کودتای عبدالکریم قاسم بر ضد ملک فیصل (پادشاه عراق) به ایران برگشت و پس از سکونت کوتاهی در کرمانشاه، ایلام و تبریز، ساکن تهران شد و البته به نقاط مختلف رفت و آمد داشت. بیست سال پس از ورود به ایران و خانه‌به‌دوشی، ساکن قم شد و در چهار سال آخر عمر، ساکن مشهد بود. شیخ جعفرآقا مجتهدی در ظهر جمعه ۶ بهمن ۱۳۷۴ مطابق با ۶ رمضان ۱۴۱۶ قمری پس از حدود چهل روز بستری‌بودن در حالت کما فوت کرد و در حرم علی بن موسی الرضا، در صحن آزادی قبل از کفشداری ۷ حجره ۲۴ قدیم (۱۶۹ فعلی) به خاک سپرده شد، و هم در دیواره داخل حجره و هم در بیرون حجره سنگ قبری برای وی نصب شده است.[2]
والدین
میرزا یوسف از دلباختگان حسین بن علی بود، جعفر مجتهدی تبریزی بعد از مرگ پدرش (میرزا یوسف)، تحت کفالت و سرپرستی مادر قرار گرفت.[3]
شاگردان
شخص خاصی را به عنوان شاگرد یا استاد نمی‌توان برای وی ذکر کرد؛ چراکه مسلک او به گونه‌ای نبود که قابلیت تعلیم باشد. بلکه عشق ورزیدن و گریه خالصانه در مصائب اهل بیت به ویژه حسین بن علی دانسته شده است.[4]
نوشتارها درباره وی
- سفیدآبیان، حمید، لاله ای از ملکوت، چهار جلد؛
- مجاهدی، محمد علی، در محضر لاهوتیان، دو جلد.[4]
پانویس
- «کیمیایی که حسین به جعفر مجتهدی داد». مشرق نیوز.
- دد وبگاه سراج-صالحین
- «تصاویر کمتر دیده شده».
- «امام زمان ایشان را سر راه من قرار دادند/چشمانشان به قدری جاذبه داشت که نمی‌شد به ایشان نگاه کرد». خبرگزاری تسنیم.