حادثه پارک شهر تهران

حادثهٔ پارک شهر تهران حادثه‌ای‌ست که در روز شنبه، چهاردهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۱ روی داد و در آن شش دختر دانش‌آموز و یک قایقران در دریاچهٔ پارک شهر غرق شدند.[1][2][3][4][5]

پیش از وقوع حادثه

شنبه چهاردهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۱، ۵۷ دانش‌آموز دختر و همچنین معلمان مدرسهٔ دخترانهٔ «طه» ۲ واقع در شهرک کاروان تهران برای بازدید از موزهٔ پست و تلگراف به راه افتادند.[1] پس از پایان بازدید، معلمان دانش‌آموزان را به پارک شهر بردند.

وقوع حادثه

ساعت ۱۱ صبح اتوبوس حامل دانش‌آموزان در مقابل پارک شهر متوقف شد و دانش‌آموزان زیر باران شدید به همراه مربیان خود به سمت دریاچهٔ مصنوعی رفتند. کمی بعد اولین گروه دانش‌آموزان که شامل ۱۷ نفر دانش‌آموز بود به راه افتاد در حالی که ظرفیت این قایق موتوری فقط ۱۱ نفر مشخص شده بود. پس از دقایقی قایق واژگون شد و این ماجرا سرانجام با مرگ ۶ دختر دانش‌آموز و قایقران پایان یافت.[1] آتش‌نشانی و هلال‌احمر به دلیل ترافیک تهران موفق به رسیدن به موقع نشدند و چند مرد در حال گذر سعی در نجات دختران کردند.[6] مرد قایقران نیز سعی در نجات آن‌ها داشت که خود نیز غرق می‌شود.[6] چهار نفر از دختران در حال غرق‌شدن به مهدکودک پارک منتقل شدند که نجات یافتند.[6]

جانباختگان

جانباختگان این حادثه:[1][2]

  • زینب کمره‌ای (دانش‌آموز)
  • بهاره رضایی (دانش‌آموز)
  • نسرین امینی (دانش‌آموز)
  • زهره رحیمی (دانش‌آموز)
  • مریم سروندی (دانش‌آموز)
  • آرزو جوادی (دانش‌آموز)
  • اکبر-سیاهی. (قایقران)

عواقب و پس از وقوع حادثه

پس از پایان کار تیم یافتن اجساد، آب این استخر جهت اطمینان بابت بجا نماندن اجساد احتمالی طی چند روز توسط پمپ خالی شد.

در پی این حادثه اردوهای دانش‌آموزی به مدت چندین ماه لغو،[7] میزان اردوهای دانش‌آموزی سال ۱۳۸۱ نصف[8] و شماری از مراکز تفریحی تهران تعطیل شد.[9]

رهبر، رئیس‌جمهور، وزیر آموزش و پرورش، شهردار و شورای شهر تهران و رئیس مجلس شورای اسلامی وقت جمهوری اسلامی ایران این حادثه را تسلیت گفتند.[10][11] محمد عطریانفر، رئیس وقت شورای شهر تهران در واکنشی در پی این حادثه گفت: «حادثهٔ تلخ پارک شهر به ما نشان داد که مدیریت شهری در کشور ما آشفتگی بسیار دارد. باید با این موضوع به صورت ریشه‌ای و جامع در کشور برخورد شود.»[12][13]

پس از سه روز همکلاسی‌ها و تعداد از شهروندان تهران بر فضای استخر و پیرامون آن گل ریختند.[13]

طی بررسی‌های کارآگاهان دایرهٔ ۱۰، مشخص شد که قرارداد مرد قایقران و احتمالاً بخشی از صورتجلسهٔ شورای مدرسه «توضیح اینکه در صورت وجود داشتن زمان اضافی در بازدید موزه. تفریح در پارک شهر در فروردین و اردیبهشت ماه» سندسازی شده‌است.[14]

با اعلام رضایت خانوادهٔ قربانیان حادثه، موضوع این پرونده در دستور کار قاضی شعبهٔ ۱۶۰۲ جنایی تهران قرار گرفت. رئیس شعبهٔ ۱۶۰۲ جنایی تهران در خصوص این پرونده گفت: «در بررسی کارشناسی این حادثه توسط یک گروه ۵نفره از کارشناسان، میزان تقصیر اسدالله فردی، شهردار وقت منطقهٔ دوازده، ۸۵ درصد قلمداد شده‌است و آموزش و پرورش نیز ۵ درصد مقصر معرفی شده‌است.»[15] قاضی جنایی شهردار منطقهٔ ۱۲، قائم مقام وی و ۴تن از اعضای کمیسیون مزایدهٔ شهرداری با صدور قرار وثیقه روانهٔ زندان کرد.[16] آخرین جلسهٔ محاکمه شهردار وقت منطقهٔ ۱۲ و ۲ نفر دیگر از مسوولان این منطقه در ۲۱ خرداد ۱۳۸۲ با حضور خانوادهٔ قربانیان در شعبهٔ ۱۱۵۷ برگزار شد.[17]

در طی یک بررسی علمی، علائم اختلال تنش‌زای پس از رویداد در بازماندگان این حادثه بررسی شد.[18]

این ماجرا دوباره پس از ۵ سال برای بررسی از جنبهٔ عمومی جرم به شعبهٔ ۱۱۵۶ دادگاه بعثت ارسال شد، توسط قاضی الهی‌زاده بررسی شد و مقصران به پرداخت جزای نقدی محکوم شدند.[2] مقصران این حادثه توسط دادگاه، ۸ نفر از مسوولان شهرداری منطقهٔ ۱۲ و ۴ نفر از مسوولان آموزش و پرورش قلمداد گشتند.[2] با پیگیری موضوع از سوی سرپرست وقت دادسرای جنایی، قاضی ناصر سراج، قرار شد دیهٔ قربانیان از بیت‌المال پرداخت شود.[2] یکی از متهمان که برای بررسی پرونده‌اش از مراجعه خودداری کرده‌بود با دستور قاضی شعبهٔ ۱۱۵۴ دادگاه عمومی و جزایی تهران بازداشت شد.[19]

پس از گذشت چند ماه از این حادثه مسئولان عمق این استخر را کاهش دادند و فعالیت دوباره قایق ها در آن شروع شد.

ادعاها پیرامون این حادثه

ممانعت از ورود دانش‌آموزان به موزهٔ پست

بعضی از رسانه‌ها ممانعت مسئولان موزهٔ پست برای واردشدن دانش‌آموزان مدرسه‌ای به دلیل نداشتن ظاهر مناسب دانش‌آموزان و حفظ آبرو در برابر گروه بازدیدکنندگان خارجی را عامل رفتن دانش‌آموزان به پارک شهر بیان کردند. پس از مراجعه یکی از اعضای گروه نجات به موزه و ملاقات با مدیر آنجا، مشخص شد دانش‌آموزان از موزه بازدید کرده‌اند و حتی امضای چند نفر از آن‌ها و دو تن از قربانیان نیز در دفتر یادبود موزهٔ پست ثبت شده‌است.[5]

منابع
  1. «ماجرای غرق شدن دختران دانش‌آموز شهرک کاروان در دریاچهٔ مصنوعی پارک شهر: مرگ خاموش». جام جم. ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  2. «پروندهٔ قربانیان حادثهٔ پارک شهر بار دیگر روی میز قاضی». جام جم. ۱۵ خرداد ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  3. «میعاد با نیلوفران آبی». ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  4. «تقویم تاریخ چهاردهم اردیبهشت». رادیو کوچه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  5. رضوانیه، فرورتیش (۲۲ اسفند ۱۳۸۸). «زلزله در پایتخت سیاسی ایران». روزآنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  6. «مرگ غم‌انگیز۶ دختر دانش آموز چگونه رخ داد». ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ مارس ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۶ خرداد ۱۳۹۳.
  7. «مرگ تفریحی». همشهری. ۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۵. دریافت‌شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱. (از آن پس تا چندین ماه اردوهای دانش‌آموزی لغو شد)
  8. «تابستان پرخطر در شهربازی». جام جم. ۶ خرداد ۱۳۸۵. دریافت‌شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  9. «به جای ایمن‌سازی تأسیسات فراغتی، آنها را تعطیل می‌کنند». همشهری. ۲۳ تیر ۱۳۸۲. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  10. «حادثهٔ دردناک در پارک‌شهر؛ ۶ دختر دانش‌آموز غرق شدند». همشهری. ۱۵ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۲۶ خرداد ۱۳۹۳.
  11. «هزاران شاخه گل نثار نیلوفران آبی». ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۳ خرداد ۱۳۹۳.
  12. «رئیس شورای شهر در واکنش به حادثهٔ پارک شهر: طرح جامع ایمنی تدوین می‌شود». جام جم. ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  13. «در سومین روز از حادثهٔ پارک شهر قربانگاه شش دانش‌آموز تهران گلباران شد». همشهری. ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۲۶ خرداد ۱۳۹۳.
  14. «سندسازی در حادثه مرگ نیلوفران آبی در پارک شهر؟». ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ فوریه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۳ خرداد ۱۳۹۳.
  15. «کارشناسان حادثهٔ پارک شهر به دادگاه آمدند». جام جم. ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  16. «دفاعیات متهمان پرونده مرگ شش نیلوفر آبی». ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۳ خرداد ۱۳۹۳.
  17. «شهردار منطقهٔ ۱۲ و معاونان بار دیگر پای میز محاکمه». جام جم. ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۱. دریافت‌شده در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  18. «علایم PTSD در دانش‌آموزان حادثهٔ پارک شهر تهران». ۱۳۸۴. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.
  19. «بازداشت یکی از متهمان حادثهٔ پارک شهر تهران». عصرایران. ۱۳۸۴. دریافت‌شده در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۱.

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به حادثه پارک شهر تهران در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.