حبیب نفیسی
مهندس حبیب نفیسی (زادهٔ ۱۲۸۷ در رشت درگذشت ۲۲ امرداد ۱۳۶۳ در تهران) بنیانگذار دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) و موسسه عالی تکنیکوم نفیسی که بعدا به هنرستان تکنیکوم نفیسی شهرت یافت. او مؤلف نخستین قانون کار در ایران بود.
زندگی
حبیب نفیسی در سال ۱۳۰۸ در تهران دیپلم گرفت و برای ادامه تحصیل با هزینهٔ ارتش به اروپا رفت. پس از اخذ درجهٔ مهندسی فنی به ایران بازگشت و با درجهٔ افسری وارد ارتش شد. بعد از شهریور ۱۳۲۰ به مدیرکلی وزارت پیشه و هنر رسید. در سال ۱۳۲۵ به معاونت وزارت کار رسید. در دوران نخست وزیری ابراهیم حکیمی به رهبری هیأت ایران در کنفرانس سازمان بین‌المللی کار در پاریس شرکت کرد. ایرج افشار در کتاب خاطرات محمد علی جمالزاده عکس آنان را در کنفرانس پاریس با شرح مخنصری آورده است (ص ۳۴۴ - حبیب نفیسی سومین از سمت چپ ابوالحسن حکیمی چهارمین و جمالزاده پنجمین نفر). در کابینه ۳۸ روزه حسین علاء (در سال ۱۳۲۹) کفالت وزارت کار را عهده‌دار شد. پس از روی کار آمدن محمد مصدق به سمت وزیرمختاری ایران به آمریکا رفت. او پس از بازنشستگی اجازه تأسیس یک دانشگاه فنی را گرفت و به نام «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی» نامگذاری کرد و از این راه مداخل زیادی عایدش گشت.
فعالیت‌ها
با توجه به آنکه بعدها دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی از ادغام چندین دانشکده از جمله «مدرسه عالی تکنیکوم نفیسی» ایجاد شد، و اصلی‌ترین بخش این دانشگاه نیز همین مؤسسه بوده‌است، مهندس حبیب نفیسی را می‌توان مؤسس دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی نیز دانست.
نفیسی علاوه بر تأسیس پلی تکنیک بنیانگذار دانشگاه‌های علم و صنعت و مازندران نیز بود. علیرضا بذرافشان فیلم مستندی از زندگی وی تهیه کرده‌است.
زندگی شخصی
پدر حبیب نفیسی دکتر علی‌اصغر مؤدب‌نفیسی (مؤدب‌الدوله) نخستین وزیر بهداری ایران بود. همسر اول نفیسی زرین ملک دختر حسین حکیمی و نواده میرزا محمود خان حکیم الملک (عموی ابراهیم حکیمی حکیم الملک دوم) بود و در جوانی درگذشت. همسر دوم او عظمی عدل دختر یوسف‌خان مکرم‌الملک و خواهر یحیی عدل بود. او برادرزاده سعید نفیسی است و از طریق ازدواج دوم خود با محمدولی فرمانفرمائیان باجناغ شد. وی در مردادماه ۱۳۶۳ در گذشت و در بهشت زهرای تهران آرامگاه شماره ۴۳۷۷ به خاک سپرده شد.