حسین شکوه
میرزا حسین شکوه‌الملک (۱۲۵۹خ - تهران - ۱۳۳۰خ تهران) با نام خانوادگی شکوه رئیس دفتر مخصوص رضاشاه و محمدرضا شاه پهلوی بود.
حسین شکوه (شکوه‌الملک) | |
|---|---|
| رئیس دفتر مخصوص شاه | |
| مشغول به کار ۱۳۰۶ – ۱۳۲۲ | |
| پادشاه | رضاشاه پهلویمحمدرضا پهلوی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۲۵۹ تهران، ایران |
| درگذشته | ۱۳۳۰ تهران، .svg.png.webp){kind=small} ایران |
| ملیت | ایرانی |
زندگی‌نامه
پدرش میرزا علی آقا شکوه‌الملک فرزند میرزا محمد قوام‌الدوله، والی خراسان در دوره ناصرالدین شاه قاجار بود. میرزا حسین در تهران نزد معلمان خصوصی تحصیل کرد و در فراگیری خوشنویسی تلاش زیادی کرد. مدتی نیز فلسفه و حکمت خواند. سپس به سنت خانوادگی وارد کار محاسبات و مالیه شد.[1] در سال ۱۲۹۸ خورشیدی در دوران نخست‌وزیری پسرخاله‌اش وثوق‌الدوله رئیس دفتر او و سپس رئیس دفتر احمدشاه شد. در سال ۱۳۰۰ که پسرخاله دیگرش قوام‌السلطنه نخست‌وزیر شد، او را معاون وحیدالملک وزیر پست و تلگراف کابینه خود کرد.[2] وحیدالملک در دولت مستوفی‌الممالک هم وزیر پست و تلگراف بود و شکوه‌آلملک تا پایان کار دولت مستوفی‌الممالک در ۲۶ خرداد ۱۳۰۲ همراه با او ماند. سال بعد که جعفرقلی خان سرداراسعد بختیاری وزیر پست و تلگراف شد، در ۲۱ بهمن شکوه‌الملک را به معاون خود به مجلس معرفی کرد.[3] تا سال ۱۳۰۵ که وزارت سردار اسعد پایان یافت. پس از آن مدتی در کابینه مستوفی‌الممالک معاون حسن اسفندیاری وزیر مالیه بود تا یازدهم دی آن سال که احمد اتابکی وزیر پست و تلگراف شکوه را به عنوان معاون خود به مجلس معرفی کرد.
رضا شاه در سال ۱۳۰۶ حسین شکوه را به جای دبیراعظم بهرامی رئیس دفتر مخصوص کرد. شکوه تا کناره گیری رضاشاه از سلطنت در این سمت ماند و در سفر رضاشاه به ترکیه در سال ۱۳۱۳ او را همراهی کرد. پس از روی کار آمدن محمدرضا شاه نیز شکوه سمت ریاست دفتر مخصوص را تا مدتی حفظ کرد و سپس جای خود را به حسین هیراد دارد. حسین شکوه را مردی کاردان و مؤدب اما تودار و مرموز توصیف کرده‌اند که زبان فرانسه حرف می‌زد.[2]
پانویس
- عاقلی، باقر (۱۳۸۰). شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران. دوم. تهران: نشر گفتار - نشر علمی. ص. ۸۸۱.
- قاسمی، ابوالفضل. «سیاستمداران ایران در اسناد محرمانه وزارت خارجه بریتانیا - بخش دهم» (PDF). مجله آینده. سال نوزدهم: ۴۰۲–۴۰۳.
- «مذاکرات جلسه ۱۲۵ دوره پنجم مجلس شورای ملی ۲۱ بهمن ۱۳۰۳».