حسین غفاری (روحانی)
حسین غفاری (۱۲۹۵، آذرشهر[1]تبریز-۷ دی ۱۳۵۳، تهران) روحانی مجتهد و از انقلابیان ایران و پدر هادی غفاری بود. وی از شاگردان سید حسین طباطبایی بروجردی و از مخالفان طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی بود و تا قیام پانزده خرداد سال ۱۳۴۲، علیه حکومت پهلوی سخنرانی می‌کرد. در شب ۱۵ خرداد، پس از سخنرانی، او را دستگیر و در زندان شهربانی مورد بازجویی قرار گرفت. پس از آزادی، همچنان به سخنرانی‌های خود ادامه داد و بار دیگر در تیر ماه ۱۳۵۳، در تهران دستگیر شد و در ۷ دی ۱۳۵۳ در اتاق عمومی بهداری زندان قصر (که چندین زندانی دیگر هم، بستری بودند) درگذشت. [2]
بتول غفاری، دختر حسین غفاری معتقد است که پدرش در اثر ضربات باتوم برقی و زیر شکنجه کشته شد.
پانویس
- نام پیشین آذَرْشَهْرْ، توفارقان یا دِهْخوارْقانْ بود. در زبان محاوره‌ای توفارگان گفته می‌شد. به ترکی، توفار یعنی دیوار، و گان یعنی خون. گفته می‌شود وجه تسمیه آن این بوده که در مقاومت مردم علیه حاکمان مغول، دیوارها را هم خون می‌گرفته‌است.
- شهادت آیت‌الله حسین غفاری بایگانی‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی
منابع
خاطرات خانه زندگان (قسمت هفتم) - فانتزی بخشی از واقعیّت است.
پیوند به بیرون
- شهادت آیت‌الله غفاری حوزه نت
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.