حمدانیان
حمدانیان (۲۹۳-۳۹۴ق/۹۰۵-۱۰۰۴م) نام سلسله‌ای شیعه و عرب‌تبار است که در سرزمین‌های شمال عراق و شام فرمانروایی می‌کردند.
نمایی از ارگ حلب با پل ورودی آن
حمدانیان از قبیلهٔ تَغْلِب بودند که مدت‌ها پیش در جزیره مستقر شده بودند. آن‌ها از پشتیبانان ادبیات عرب بودند و به ویژه به خاطر تشویق و پشتیبانی سیف‌الدوله از متنبی شاعر، نامدار گشتند. آن‌ها با وجود آنکه بر منطقهٔ پربرکتی که دارای مراکز بسیار برای بازرگانی و تکاپو بود فرمانروایی یافتند، همچنان بی‌قیدی و ویرانگری ویژهٔ اعراب بدوی را نگاه داشتند.[1]
فرمانرواها
شاخه موصل:
| نام فرمانروا | سال فرمانروایی |
| ابوالهیجاء عبدالله | ۲۹۳ق/۹۰۵م |
| ناصرالدوله ابومحمد الحسن | ۳۱۷ق/۹۲۹م |
| عضدالدوله ابوتغلب فضل‌الله الغضنفر | ۳۵۸ق/۹۶۹م |
| ابوطاهر ابراهیم | ۳۷۹ق-۳۸۹ق/۹۸۱م-۹۹۱م |
| ابوعبدالله الحسین | ۳۷۹ق-۳۸۹ق/۹۸۱م-۹۹۱م |
شاخه حلب:
| نام فرمانروا | سال فرمانروایی |
| سیف‌الدوله ابوالحسن علی | ۳۳۳ق/۹۴۵م |
| سعدالدوله ابوالمعالی شریف | ۳۵۶ق/۹۶۷م |
| سعیدالدوله ابوالفضایل سعید | ۳۸۱ق/۹۹۱م |
| ابوالحسن علی | ۳۹۲ق/۱۰۰۲م |
| ابوالمعالی شریف | ۳۹۴ق/۱۰۰۴م |
منابع
- کلیفورد ادموند بوسورث (۱۳۷۱)، سلسله‌های اسلامی، ترجمهٔ فریدون بدره‌ای، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی(پژوهشگاه)، ص. ص۸۶
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.