حمله وازوواگال
حمله وازوواگال یا پاسخ وازوواگال که (سنکوپ هوش‌بر و سنکوپ نوروکاردیوژنیک نیز نامیده می‌شود) نوعی ضعف است که در نتیجهٔ تحریک عصب واگ ایجاد می‌شود و هنگامی که به سنکوپ یا «غش» منجر شود، به آن سنکوپ وازوواگال می‌گویند، که رایج‌ترین نوع غش است. سنکوپ وازوواگال اغلب در نوجوانان و افراد مسن رخ می‌دهد. سنکوپ‌های مختلفی وجود دارند که همگی زیر مجموعه‌ای از سنکوپ‌های وازوواگال هستند. عنصر مشترک در تمامی سنکوپ‌ها، مکانیسم مرکزی مغز است که منجر به از دست دادن هوشیاری می‌شود. تفاوت میان سنکوپ‌ها عواملی است که باعث به وجود آمدن این مکانیسم می‌شوند.
| قسمت واگ | |
|---|---|
 | |
| عصب واگ | |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| تخصص | عصب شناسی |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | R55 |
| آی‌سی‌دی-9-CM | 78Ø.2 |
| اُمیم | 609289 |
| دادگان بیماری‌ها | 13777 |
| سمپ | D019462 |
علائم و نشانه‌ها
واکنش وازوواگال عودکننده بوده و معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد، در معرض یک محرک خاص قرار می‌گیرد. فرد قبل از غش کردن اغلب علائمی مانند سرگیجه، تهوع، احساس گرما یا سرمای شدید (همراه با تعریق)، صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)، احساس ناراحتی در قلب، افکار فازی، گیجی، ناتوانی جزئی در صحبت کردن (گاهی با لکنت زبان خفیف همراه است)، ضعف و اختلالات بینایی مانند جرقه‌های نورانی، دید تونلی، مشاهده لکه‌های سیاه ابر مانند و عصبی بودن را تجربه می‌کند. آخرین علائم قبل از بیهوش شدن معمولاً زمانی اتفاق می‌افتند که شخص در حال ایستادن است یا ایستاده است.