خنو خاکستری
اندازه : حداکثر اندازه بدن ۱۰۰ سانتیمتر و به‌طور متوسط ۴۵ سانتیمتر می‌باشد.
| خنو خاکستری | |
|---|---|
 | |
| وضعیت بقا | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرتوبالگان |
| راسته: | سوف‌ماهی‌سانان |
| تیره: | سنگسرماهیان |
| سرده: | شیرین‌لب |
| گونه: | P. picus |
| نام علمی | |
| Plectorhinchus picus (Cuvier, 1830) | |
خنو خاکستری[1] یکی از ماهیان است.
مشخصات: دهان کوچک، لبها ضخیم، زیر چانه دارای ۶ سوراخ، باله پشتی دارای ۹ تا ۱۰ شعاع سخت و ۲۱ تا ۲۶ شعاع نرم، باله مخرجی دارای ۳ شعاع سخت و ۷ شعاع نرم و روی خط جانبی دارای ۲۸ تا ۱۱۷ عدد فلس می‌باشد و بدن به جز پوره از فلسهای شانه‌ای پوشیده شده‌است. رنگ بدن در انواع جوان دارای نوارهای طولی سیاه رنگ و در بالغین دارای لکه‌های تیره می‌باشد و گاهی بر روی سر و بدن دارای لکه‌های زرد کمرنگ هستند.
زیست شناسی
در آبهای کم عمق ساحلی و مناطق صخره‌ای تا عمق ۸۰ متری زیست می‌کند و تغذیه آنها از بی مهرگان کفزی و ماهیها صورت می‌گیرد. بین ماهیان بالغ و نابالغ (جوان) تفاوتهایی زیستی وجود دارد به طوری که ماهیان جوان به صورت گروهی نزدیک گیاهان دریایی زیست کرده و از موجودات روی این گیاهان تغذیه می‌نمایند، اما ماهیان بالغ در مناطق صخره‌ای زیست کرده و از میگوها، کرمهای پرتار و خرچنگ ها تغذیه می‌نمایند.
در ایران
نامهای مورد استفاده در جنوب ایران: خنو
وسایل صید: قلاب دستی، گرگور و ترال کف، رشته قلاب طویل عمقی
منابع
۱- صادقی، ناصر، ۱۳۸۰:ویژگی‌های زیستی و ریخت‌شناسی ماهیان جنوب ایران، انتشارات نقش مهر، ۴۳۸ ص.
۲- بلگواد، ه، لوپنتین، ب، ۱۹۴۴:ماهیان خلیج فارس، ترجمه اسماعیل اعتماد و بابا مخیر، ۱۳۶۹، انتشارات دانشگاه تهران، ۲۵۷ص.
۳- نوربخش، حسین، ۱۳۷۰:پژوهشی پیرامون صید، دریا و آبزیان خلیج فارس، انتشارات امیر کبیر.
- نام علمی: (Diagramma pictum (Thunberg,۱۷۲۹، نامهای علمی مترادف: Spilotichthys pictus Munro,۱۹۵۵ و (Plectorhinchus picus (Thunberg,۱۷۲۹، نام انگلیسی: Painted Sweetlips