دایه
دایه یا لَلِـه یا دَدِه در زمان قدیم به زنی گفته می‌شد که در نگهداری کودک به مادر او کمک می‌کرد. دایه گاه به معنای زنی است که بچهٔ زن دیگری را شیر دهد. همچنین گاه به معنای ماما و قابله، کسی که کمک می‌کند بچه‌ای زاده شود، است.[1][2]
امروزه به شخصی که در نگهداری کودک به مادر کمک می کند پرستار کودک می‌گویند.
یک دایهٔ روس
در اسلام
در اسلام، به خویشاوندی بین زنی که بچه‌ای غیر از فرزند خود را شیر دهد، با آن بچه، خویشاوندی رضاعی گفته می‌شود. مدت اندکی پس از تولد محمد، او را برای گذراندن دوران شيرخوارگی به دست دايه ای از قبيلهٔ بيابان نشين بنی سعد، به نام « حَليمهٔ سَعديه » سپردند.
در امثال
ضرب‌المثل معروف فارسی، «دایه مهربان‌تر از مادر»[1] به معنای «بیش از حد جمایت کردن» و گاه به معنای «به دروغ خود را مهربان و فداکار جلوه دادن»[3] است.
منابع
- علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «دایه»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۱۰ مه ۲۰۱۴).
- فرهنگ لغت عمید
- فرهنگ فارسی معین
 |
معنای دایه را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید. |
دذماژکفکلژر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.