دیرگیرکننده
دیرگیرکننده‌ها یا مواد افزودنی کندگیرکننده بتن یکی از انواع افزودنی‌های شیمیایی بتن طبق آیین‌نامه بتن ایران (آبا) است. این مواد جهت پایین آوردن فرایند آب‌گیری در بتن استفاده می‌شوند. معروفترین دیرگیرکننده شکر می‌باشد. مقاومت نهایی بتن در حالت استفاده از دیرگیرکننده و بدون آن تفاوت چندانی نداد.
کاربرد
- به تاخیر انداختن گیرش بتن
- بتن‌ریزی‌های حجیم
- جلوگیری از ایجاد ترکهای ناشی از گیرش در بتن‌ریزی‌های پیاپی
- حمل بتن در فاصله‌های طولانی
انواع
- دیرگیرکننده
- دیرگیرکننده و کاهنده معمولی آب
- دیرگیرکننده و کاهنده قوی آب
منابع
- سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، آیین نامه بتن ایران (آبا)، تهران: سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور؛ معاونت امور اداری، مالی و منابع انسانی، مرکز مدارک علمی، موزه و انتشارات، شابک ۹۶۴-۴۲۵-۵۹۶-۸ در آدرس https://web.archive.org/web/20080430133541/http://www.mporg.ir/
- زابل عباسی. «مبانی بتن». وب‌گاه رسمی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.