دیوید فری یر

دیوید فرییر (ِDavid Ferrier) (۱۹۲۸–۱۸۴۳) پژوهش مغز را که فریش و هیتزیگ انجام داده بودند، اصلاح کرد. او با استفاده از میمون‌ها به عنوان آزمودنی و تحریک برقی دقیق‌تر، توانست نقشه دقیق تری را از قشر حرکتی به دست دست‌آورد. او توانست رفتارهایی را فراخوانی کند که «به اندازه انقباض پلک، تکان گوش، و حرکت یک انگشت پیچیده بودند». فری یر بعداً از مناطق مغزی منطبق با احساس‌های پوستی، شنوایی، بویایی، و سرانجام، بینایی، نقشه‌برداری کرد. او یافته‌های خود را در کتاب عملکردهای مغز(۱۸۷۶) خلاصه کرد که تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر جامعه علمی داشت: «یک نتیجه آن این بود که عصر «نوین» جراحی اعصاب را آغاز کرد. جراحان اعصاب اکنون برای راهنما به «نقشه‌های کارکردی» مغز روی می‌آورند».

منبع:

هرگنهان، بی.آر. (۱۳۹۵). تاریخ روانشناسی (یحیی. سیدمحمدی، ترجمه). ارسباران، ۳۳۵.