روند صلح افغانستان

روند صلح افغانستان به پیشنهادها و تلاش‌های برگزاری مذاکرات صلح به منظور پایان دادن به جنگ در افغانستان (۲۰۰۱ تاکنون) اشاره دارد. اگرچه از زمان آغاز جنگ در سال ۲۰۰۱ تلاش‌های پراکنده‌ای صورت گرفته بود، اما مذاکرات و جنبش صلح با شدت بیشتری در سال ۲۰۱۸ با گفتگوهایی بین طالبان، اصلی‌ترین گروه شورشی که علیه دولت افغانستان و سربازان آمریکایی می‌جنگید، انجام گرفت؛ این درحالی بود که ایالات متحده، تعداد ۲۰٬۰۰۰ سرباز را به منظور حمایت از دولت افغانستان در داخل کشور افغانستان داشت؛ ولی بیشتر مذاکرات در دوحه، پایتخت قطر انجام شد. انتظار می‌رود که توافق متقابل بین طالبان و ایالات متحده با عقب‌نشینی مرحله‌ای آمریکا و آغاز مذاکرات صلح در داخل افغانستان دنبال شود.[1] علاوه بر این ایالات متحده آمریکا و همسایگان افغانستان، از جمله پاکستان، چین و هند وایران همچنین روسیه نیز در تسهیل روند صلح نقش دارند.[2][3]

در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰ ایالات متحده آمریکا یک توافق مشروط با طالبان منعقد نمود که به موجب آن در صورت پایبندی طالبان به تعهدات، طی ۱۴ ماه نیروهای خارجی از افغانستان خارج شوند.[4][5] با این حال در روز ۱ مارس ۲۰۲۰، حکومت افغانستان که بخشی از توافق نبوده‌است، درخواست طالبان و آمریکا برای تبادل اسرا تا ۱۰ مارس را رد کرد. به گفته اشرف غنی رئیس‌جمهور افغانستان، این توافق نیازمند مذاکرات بیشتر می‌باشد و به منزلهٔ پیش شرط مذاکرات صلح بعدی تلقی نخواهد شد.[6][7][8][9]

پیشینه

طالبان که خود را با عنوان امارت اسلامی افغانستان معرفی می‌کند،[10] یک سازمان اسلامی اهل سنت است که در افغانستان، کشوری که در آسیای مرکزی / جنوبی قرار دارد، فعالیت دارد. طالبان در سال ۱۹۹۴ با استفاده از خلاء قدرتی که پس از جنگ داخلی افغانستان به‌وجود آمد ظهور کرد.[11] این گروه عمدتاً توسط دانشجویان مذهبی که در مدرسه‌های پاکستانی تحصیل می‌کردند (و در جنگ شوروی و افغانستان جنگیده بودند) به رهبری محمد عمر تشکیل شد.[12]

گزارش شده‌است القاعده، یک شبکه تروریستی بین‌المللی است و آمریکا مشروط بر عدم ستیزه‌جویی القاعده با این کشور توافق کرده بود پناهگاه این گروه را تأمین کند. اما اسامه بن لادن با انجام بمب‌گذاری در سال ۱۹۹۸ در سفارتخانه‌های آمریکا در شرق آفریقا این توافق را نقض کرد، تحلیلگران می‌گویند این حاکی از تنش‌های موجود بین دو گروه طالبان و القاعده بود. طالبان در اساس تفکر قشری دارد، در حالی که القاعده دیدگاه‌های خود را در شکل‌دادن یک نهضت جهانی نشان می‌داد.[12]

ایالات متحده پس از حملات ۱۱ سپتامبر درخواستی را از رهبری طالبان تحت ریاست جورج دبلیو بوش کرد تا اسامه بن لادن را که مظنون اصلی بمب‌گذاری بود، تحویل دهد.[13] طالبان از تحویل اسامه بن لادن به دولت آمریکا سر باز زد و خواستار شواهد کافی از مشارکت وی در این حملات شد.[14] ایالات متحده با متحدان ناتو، عملیاتی را با نام تهاجم به نام آزادی در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۰۱ سامان داد. ایالات متحده آمریکا و متحدانش به سرعت طالبان را تا ۱۷ دسامبر ۲۰۰۱ از قدرت ساقط کردند، و پایگاه‌های نظامی خود را در نزدیکی شهرهای بزرگ سراسر افغانستان دائر کردند. نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت (ISAF) بعداً توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد برای آموزش نیروهای امنیت ملی افغانستان به منظور نظارت بر عملیات نظامی در کشور ایجاد شد تا از تجدید قوای گروه طالبان جلوگیری کند. طالبان حملات بی شماری به نیروهای افغان، تأسیسات دولتی و هر سازمانی که مرتبط با ایالات متحده بود انجام داد.[15]

ایالات متحده مستقیماً درگیر یک جنگ طولانی ۱۸ ساله‌ای شد که تحلیلگران آن را یک بن‌بست خوانده‌اند.[16] اگرچه اکنون القاعده در افغانستان و پاکستان حضورش «کاهش پیدا کرده» است، اما جنگ با شورشیان طالبان ادامه دارد.[17] بنابر این پایان دادن به یک درگیری ۱۸ ساله در افغانستان موضوعی بود که روسای جمهور قبلی وارد آن نشدند و دونالد ترامپ گفته‌است که او این جنگ را بسیار پرهزینه می‌داند.[16] و شباهت‌هایی دارد با روند پایان دادن به جنگ ویتنام -که طولانی‌ترین جنگ آمریکا قبل از سال ۲۰۱۰ - می‌باشد که منجر به توافق‌نامه صلح پاریس در سال ۱۹۷۳ شد.[18][19]

توافقنامه آمریکا- طالبان (۲۰۲۰)
امضای توافق صلح بین زلمی خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده و ملا عبدالغنی برادر نماینده طالبان در دوحه، قطر در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰

در ۲۹ فوریه ۲۰۲۰، ایالات متحده ون طالبان در دوحه قطر یک توافقنامه صلح امضا کردند.[20] مفاد این معامله شامل خروج همه سربازان آمریکا و ناتو از افغانستان، تعهد طالبان نسبت به جلوگیری از فعالیت القاعده در نواحی تحت کنترل طالبان، و گفتگو بین طالبان و حکومت افغانستان است.[21] ایالات متحده پذیرفت تعداد سربازان خود را از ۱۳٬۰۰۰ به ۸٬۶۰۰ کاهش دهد، و در صورتی که طالبان به تعهداتش عمل کند ظرف ۱۴ ماه به‌طور کامل نیروهایش را خارج کند.[22] ایالات متحده همچنین متعهد شد ظرف ۱۳۵ روز پنج پایگاه خود را تعطیل کند،[23] و تحریم‌های خود علیه طالبان را با هدف پایان دادن به آن‌ها تا ۲۷ اوت ۲۰۲۰ مورد بازبینی قرار دهد.[22]

مذاکرات بین الافغانی قرار است از ۱۰ مارس ۲۰۲۰[22] در اسلو، نروژ آغاز شوند.[24] ترکیب هیئت مذاکره کننده افغانی هنوز مشخص نیست، چرا که به دلیل نتایج مورد مناقشه انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان (۱۳۹۸) هنوز رئیس‌جمهور جدیدی سوگند نخورده‌است.[25]

از دیگر مفاد معامله این است که حکومت افغانستان باید تا ۱۰ مارس ۲۰۲۰، که موعد شروع مذاکرات بین الافغانی است ۵۰۰۰ زندانی طالبان را در ازای آزادی ۱۰۰۰ سرباز حکومت در دست طالبان آزاد کند.[23] حکومت افغانستان از طرفین این معامله نیست و رئیس‌جمهور غنی در ۱ مارس بیان داشته که حکومت این خواستهٔ معامله را رد می‌کند.[6][8][9] غنی اعلام کرد آزادی زندانیان باید بخشی از مذاکره باشد نه پیش زمینه آن.[7] اما محمد اشرف غنی در ۲۰ حوت (اسفند) ۱۳۹۸ طی فرمانی دستور آزادی ۵۰۰۰ زندانی طالبان را داد. در ماده سوم این فرمان آمده‌است که پس از آغاز و در جریان مذاکرات مستقیم میان هیئت حکومت و طالبان در هر دو هفته به تعداد ۵۰۰ زندانی گروه طالبان که در مجموع ۳۵۰۰ نفر می‌شود به شرط کاهش چشم‌گیر سطح خشونت‌ها آزاد می‌شوند. در ماده اول این فرمان آمده از پیش از آزادسازی زندانیان، از آنان تعهد کتبی گرفته می‌شود تا دوباره به صف جنگ برنگردند و زندانیان باید روند بیومتریک را نیز سپری کنند.[26]

مذاکرات بین الافغانی (۲۰۲۰)
مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا در دوحه، قطر با هیئت طالبان در، ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ دیدار می‌کند.

گفتگوهای بین دولت افغانستان و طالبان در دوحه، قطر در ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ آغاز شد. مذاکرات مقرر بود در مارس انجام شود اما به خاطر اختلاف بر سر مبادله زندانیان با تأخیر برگزار شد. مولوی عبدالحکیم رهبری مذاکرات را از طرف طالبان برعهده داشت، او قاضی القضات طالبان و از معتمدین هبت‌الله آخندزاده است. عبدالله عبدالله از رهبران طرف دولت افغانستان در مذاکرات بود. تیم دولت افغانستان فعالان حقوق زنان را هم در بر می‌گیرد.[27]

جستارهای وابسته

منابع
  1. "HPC welcomes Khalilzad's efforts for intra-Afghan talks". www.pajhwok.com.
  2. "US, Russia, China, Pakistan urge Taliban to agree for ceasefire, begin talks with Afghan govt". @businessline.
  3. "India not excluded from peace process in Afghanistan: China". India Today.
  4. George, Susannah (February 29, 2020). "U.S. signs peace deal with Taliban agreeing to full withdrawal of American troops from Afghanistan". WashingtonPost.com.
  5. Mashal, Mujib (February 29, 2020). "U.S. Strikes Deal With Taliban to Withdraw Troops From Afghanistan". MSN.com. The New York Times. Archived from the original on 29 February 2020. Retrieved 2 March 2020.
  6. https://www.politico.com/news/2020/03/01/afghan-peace-deal-prisoner-release-118473%7Ctitle=Afghan peace deal hits first snag over prisoner releases|author=آسوشیتد پرس|publisher=Politico|accessdate=1 March 2020}}
  7. "Afghan conflict: President Ashraf Ghani rejects Taliban prisoner release". BBC News. 1 March 2020. Retrieved 1 March 2020.
  8. "Ghani: No Commitment to Release Taliban Prisoners". TOLOnews. Retrieved 2020-03-01.
  9. "President Ghani rejects peace deal's prisoner swap with Taliban". Al Jazeera. March 1, 2020. Retrieved March 1, 2020.
  10. Ibrahimi, S. Yaqub (30 October 2017). "The Taliban's Islamic Emirate of Afghanistan (1996–2001): 'War-Making and State-Making' as an Insurgency Strategy". Small Wars & Insurgencies. 28 (6): 947–972. doi:10.1080/09592318.2017.1374598.
  11. "FSI | CISAC | MAPPINGMILITANTS CISAC - MMP: Afghan Taliban". cisac.fsi.stanford.edu.
  12. Laub, Zachary (4 July 2014). "The Taliban in Afghanistan". Archived from the original on 15 February 2020. Retrieved 7 December 2019.
  13. Jeffery, Simon (2001-09-15). "Bush confirms Bin Laden is prime suspect". the Guardian. Retrieved 2018-04-23.
  14. Staff and agencies (2001-10-14). "Bush rejects Taliban offer to hand Bin Laden over". the Guardian. Retrieved 2018-04-23.
  15. Harooni, Mirwais. "Eleven Afghan soldiers killed in latest attack in Kabul". U.S. Retrieved 2018-04-23.
  16. Vitkovskaya, Julie (2017-08-24). "4 things to know about America's war in Afghanistan". Washington Post. ISSN 0190-8286. Retrieved 2018-04-23.
  17. "Overcoming Inertia: Why It's Time to End the War in Afghanistan". Cato Institute. August 13, 2019.
  18. Johny, Stanly (August 5, 2019). "Pulling a Vietnam in Afghanistan". The Hindu – via www.thehindu.com.
  19. "How the U.S. Departure From Afghanistan Could Echo Kissinger's Moves in Vietnam". Time.
  20. "Afghanistan's Taliban, US sign peace deal". Al-Jazeera. Retrieved 2020-02-29.
  21. "US and Taliban sign deal to end 18-year Afghan war". BBC News. 2020-02-29. Retrieved 2020-02-29.
  22. Seligman, Lara. "All U.S. troops to withdraw from Afghanistan under peace deal". POLITICO. Retrieved 2020-02-29.
  23. Graham-Harrison, Emma; Sabbagh, Dan; Makoii, Akhtar Mohammad; Borger, Julian (2020-02-29). "US and Taliban sign deal to withdraw American troops from Afghanistan". The Guardian. ISSN 0029-7712. Retrieved 2020-03-01.
  24. "US and Taliban sign deal aimed at ending war in Afghanistan". AP NEWS. 2020-02-29. Archived from the original on 1 March 2020. Retrieved 2020-03-01.
  25. Kermani, Secunder (2020-03-01). "What will Taliban do after signing US deal?". BBC News. Retrieved 2020-03-01.
  26. dailyetilaatroz (۲۰۲۰-۰۳-۱۱). «اشرف غنی فرمان آزادی 5000 زندانی گروه طالبان را امضا کرد». روزنامه اطلاعات روز. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۱۴.
  27. "Qatar to host long-awaited intra-Afghan talks from Saturday". Al Jazeera. September 10, 2020.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.