سازوکار قیمت

سازوکار قیمت لفظی اقتصادیست در اشاره به شیوه‌ای که قیمت‌های کالاها بر عرضه و تقاضای کالاها و خدمات تأثیر می‌گذارد. سازوکار قیمت هم بر خریداران و هم بر فروشندگانی که بر سر قیمت‌های کالاها یا خدمات مذاکره می‌کنند تأثیر می‌گذارد.[1] منظور از یک سازوکار قیمت یا سازوکار بازار بنیان راه‌های گوناگونی است که از طریق تخصیص و سهمیه بندی بر اساس قیمت، خریداران و فروشندگان با هم جور می‌شوند.

مثالی از یک سازوکار بازار از قیمت‌های پیشنهادی و درخواستی استفاده می‌کند. به‌طور کلی، وقتی دو جانب خواستار مشارکت در یک تجارت هستند، خریدار قیمتی را اعلام می‌کند که تمایل دارد بپردازد (قیمت پیشنهادی خرید) و فروشنده قیمتی را اعلام می‌کند که تمایل دارد بپذیرد (قیمت پیشنهادی فروش).

مزیت اصلی چنین روشی این است که شرایط از قبل تعیین می‌شوند و معاملات می‌توانند بدون هیچ اجازهٔ قبلی از هیچ از مشارکت کنندگان به پیش بروند. وقتی هر دو قیمت پیشنهادی و درخواستی به هم بخورند، معامله‌ای، در بیشتر موارد به‌طور خودکار، رخ می‌دهد.[2]

منابع
  1. Shaw, W.H. (2008). Business Ethics: Sixth Edition. Belmont, Ca: Thomson Wadsworth
  2. A seminal article on the firm in relation to Transaction costs is Ronald Coase (1937), "The Nature of the Firm," Economica 4(16), pp. 386–405, which has with some 41 uses of "price mechanism" in it (via cntrl-F: price mechanism), illustrating contexts for its usage.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.