سیمین صابری
سیمین صابری (زادروز ۱۱ اسفند ۱۳۳۷ - درگذشته ۲۸ خرداد ۱۳۶۲) یکی از قربانیان جامعه بهایی ایران است که به دلیل اعتقادش به بهائیت توسط دادگاه انقلاب اسلامی ایران به اعدام محکوم شد و در سن ۲۴ سالگی به همراه ۹ زن بهائی دیگر در میدان چوگان شیراز توسط جمهوری اسلامی ایران به دار آویخته شد.[1][2][3]
| سیمین صابری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۱ اسفند ۱۳۳۷ |
| درگذشت | ۲۰ خرداد ۱۳۶۲ (۲۴ سال) در زندان عادل‌آباد شیراز |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | دیپلم و استخدام شرکت زراعی مرودشت |
| مذهب | بهایی |
| اتهام(های) جزایی | به دلیل اعتقادش به بهائیت |
| مجازات(های) جزایی | توسط دادگاه انقلاب اسلامی ایران به اعدام محکوم شد |
| والدین | مادرش طاوس پمپوسیان و پدرش حسین صابری |
زندگی‌نامه
سیمین صابری در یک خانواده بهایی در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۳۳۷ در روستای ده بید در شهرستان ده بید در استان فارس زاده شد.
نام پدرش حسین و مادرش طاوس پمپوسیان بود منزل آنها در دو کیلومتری مرودشت قرار داشت؛ و پس از اتمام تحصلات ابتدائی و دیپلم به استخدام شرکت زراعی مرودشت درآمد. او کوچترین فرزند خانواده بود و همانند پدر و مادرش به دین بهائیت گروید.
دوران انقلاب
در بحبوحه انقلاب سال ۱۳۵۷ عده‌ای متعصب به خانه‌های بهائیان در مرودشت هجوم برده و به تهدید و ارعاب و سنگ پرانی به داخل خانه‌های آنها اقدام کردند و خانواده سیمین هم بسرعت خانه را ترک کرده و متواری شدند و به تهران نزد اقوام خود رفتند بعد از گذشت یکماه که به شیراز بازگشتند دیدند که خانه آنها توسط دولت مصادره شده‌است.
سیمین فردی رحیم و دلسوز بود با مادرش با خیاطی کردن امرار معاش می‌کردند و همراه با تعدادی از دوستان خود به دارالمجانین می‌رفت و به دختران کم سن و سال آنجا در کارهای فردی کمک می‌کردند.
دستگیری
سیمین در تاریخ دوم آبان سال ۱۳۶۱ توسط چند نفر از عوامل حکومت جمهوری اسلامی دستگیر و به زندان عادل آباد شیراز منتقل شد. او در سلولی دو در یک و نیم متری با دو نفر دیگر هم‌بند بود روحیه او در زندان خیلی خوب بود و به هم بندیان خود روحیه می‌داد و مرتب دعا می‌خواند و مناجات عبدالبهاء را تکرار می‌کرد که: «ای خدای من جانم فدای احبابت، این خون افسرده را در سبیل دوستانت بر خاک ریز و این تن فرسوده را در راه یارانت، خاک راه و غبار اَقدام نما. ای خدای من.» او مادرش را هنگام ملاقات دلداری می‌داد و به او توصیه می‌کرد که به رضای خدا راضی باش.
اعدام
سیمین صابری همراه با ۹ زن بهائی دیگر در روز ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ در زندان عادل آباد شیراز، به دار آویخته شد. او در هنگام اعدام ۲۴ سال داشت.[2][4][5][6]
نام سیمین صابری ضمن یکی از ۲۰۶ نفری در گزارش سال ۱۹۹۹ جامعه جهانی بهائیان منتشر شده آمده‌است. از اتهاماتی که علیه صابری پس از دستگیری عنوان شده و نیز موضوعات مطرح شده در دادگاه اطلاعی در دست نیست. اما بر طبق آنچه نمایندگان جامعه بهائی اعلام می‌کنند، صرف بهائی بودن دلیل اصلی بازداشت و دادگاهی شدن او بوده‌است.[7]
جستارهای وابسته
منابع
- یادی از شهدای امر بهایی: سیمین صابری
- «سالگرد اعدام 10 زن در شیراز به جرم دگراندیشی… | Iranian.com». iranian.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۴.
- Golshany، shahnam. «حاکم شرع گفت: واضح است که تحت هیچ شرایطی جایی برای بهائیگری و بهائیان در جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد». www.bazdasht.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۴.
- یادی از شهدای امر بهایی: سیمین صابری
- «یادی از شهدای امر بهایی: سیمین صابری indir». www.bir6.com (به ترکی استانبولی). بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۴.
- «شهدای امر بهائی: خانم سیمین صابری». bahaimartyrs.blogspot.al. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۴.
- «سیمین صابری: یک سرگذشت». حقوق بشر و دموکراسی برای ایران. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۴.