شاهکارهای شفاهی و ناملموس میراث بشری

اندیشهٔ اعلام نام میراث‌های فرهنگی و معنوی بشر به دهه ۱۹۹۰ میلادی بر می‌گردد، پس از آنکه در سال ۱۹۸۹ پیشنهادهایی در سازمان ملل متحد برای نگهداری و پشتیبانی از فرهنگهای سنتی در جهان مطرح شد. در کنار میراث‌های جهانی، میراث‌های فرهنگی و معنوی به منظور آشناتر کردن بیشتر جهانیان با ابعاد گوناگون فرهنگ و رسوم در ملت‌های سراسر جهان، توسط یونسکو شناسایی و پاس داشته می‌شوند.[1] میراث فرهنگی ناملموس بنا به تعریف کنوانسیون پاسداشت از میراث فرهنگی ناملموس، رفتارها، نمادها و آئین‌هایی ست که یک اجتماع آن‌ها را بخشی از میراث فرهنگی خود می‌شناسد.[2]

اطلاعات بیشتر: فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو

نخستین تلاش عملی برای شناسایی میراث معنوی بشر در سال ۱۹۹۷ و در طی یک گردهمایی که از سوی یونسکو و روشن‌اندیشان مراکشی در شهر مراکش برگزار شد، انجام گرفت. در این نشست مفهوم «میراث زبانی بشر» تعریف شد و تصمیم بر آن گرفته شد که برای پاسداشت "شاهکار"های این میراث اقدام صورت گیرد. این اقدام با نام «اعلامیه شاهکارهای میراث زبانی و معنوی بشریت» نام‌گذاری شد و پس از بررسی‌های فراوان منجر به ارائه فهرستی از میراث‌های فرهنگی بشر از سوی کشورهای گوناگون در سال ۲۰۰۱ شد.[3] این فهرست هر دو سال مورد بازبینی قرار می‌گیرد و میراث از دیدگاه زنده بودن یا در معرض تهدید قرار داشتن ارزیابی می‌شوند. دولت‌ها باید شرح فعالیت‌های انجام شده برای نگهداری و تشویق مردم به ادامه این میراث را ارائه دهند و قرار داشتن نام یک میراث در فهرست یونسکو به معنای حفاظت کامل از آن میراث نیست.

در سال ۲۰۰۳ کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی و معنوی بشر از سوی یونسکو به تصویب رسید.[1] این کنوانسیون در سال ۲۰۰۶ به اجرا گذاشته شد و نخستین مجمع عمومی آن در ژوئن همان سال تشکیل شد.[4] تا ژانویه سال ۲۰۱۲، ۱۴۰ کشور حداقل یکی از مراحل تصویب، پذیرش، یا پیوستن به این کنوانسیون را گذرانده‌اند.[5]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage 2003». UNESCO. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲.
  2. http://www.irna.ir/fa/News/81050087/میراث_فرهنگی_و_گردشگری/ثبت_میراث_ایرانیان_به_نام_دیگران؛_این_قصه_سر_دراز_دارد
  3. «Proclamation of the Masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of Humanity (2001-2005)». UNESCO. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲.
  4. «First Session of the General Assembly». UNESCO. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲.
  5. «Legal Instruments». UNESCO. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.