صفه
در خراسان به هر فضای سرپوشیده‌ایی اعم از پوشش منحنی یا تخت صُفّه یا چفته می‌گفتند و در جاهای دیگر به ایوان‌ها و تالارهایی که با طاق پوشیده شده باشند اطلاق می‌شده‌است. سکوی بدون سقفی که سطح آن بالاتر از سطح حیاط است و معمولاً در جلوی فضاهای بسته قرار می‌گیرد.[1]
منابع
- پیرنیا، محمد کریم، سبک شناسی معماری ایرانی، انتشارات سروش دانش، ص 355
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.