طبقه‌بندی بهره هوشی

طبقه‌بندی بهرهٔ هوشی عمل دسته‌بندی نتایج آزمون بهرهٔ هوشی در دسته‌های مجزا به‌طور مثال «تیزهوش» یا «متوسط» است.[1][2][3][4]

نمودار توزیع بهره هوشی ۹۰۵ کودک، آزمایش شده در سال ۱۹۱۶، آزمون استنفورد–بینه

حتی قبل از اختراع آزمون بهرهٔ هوشی یا IQ، تلاش برای طبقه‌بندی افراد بر اساس هوش آن‌ها انجام می‌شد.[5][6]

طبقه‌بندی وکسلر (WAIS–IV, WISC–IV, WPPSI–IV)
محدودهٔ بهرهٔ هوشی طبقه‌بندی بهرهٔ هوشی
۱۳۵ و بالاتر بسیار برتر
۱۲۰–۱۳۰ برتر
۱۱۰–۱۱۹ بالاتر از متوسط
۹۰–۱۰۹ متوسط
۸۰–۸۹ پایین‌تر از متوسط
۷۰–۷۹ مرزی
۶۹ و زیر بسیار کم
طبقه‌بندی بر اساس آزمون استنفورد–بینه
محدودهٔ بهرهٔ هوشی طبقه‌بندی بهرهٔ هوشی
۱۴۵–۱۶۰ بسیار با استعداد یا بسیار پیشرفته
۱۳۰–۱۴۴ با استعداد یا پیشرفته
۱۲۰–۱۲۹ برتر
۱۱۰–۱۱۹ بالاتر از متوسط
۹۰–۱۰۹ متوسط
۸۰–۸۹ پایین‌تر از متوسط
۷۰–۷۹ مرزی
۵۵–۶۹ با اختلال خفیف
۴۰–۵۴ اختلال زیاد
وودکوک-جانسون Woodcock–Johnson R
محدودهٔ بهرهٔ هوشی طبقه‌بندی بهرهٔ هوشی[7]
۱۳۱ و بالاتر بسیار برتر
۱۲۱ تا ۱۳۰ برتر
۱۱۱–۱۲۰ بالاتر از متوسط
۹۰ تا ۱۱۰ متوسط
۸۰ تا ۸۹ پایین‌تر از متوسط
۷۰ تا ۷۹ کم
۶۹ و زیر بسیار کم

[1][2][3][4][8]

جستارهای وابسته

بهره هوشی و ثروت ملت‌ها

منابع
  1. Wechsler 1958, Chapter 3: The Classification of Intelligence
  2. Matarazzo 1972, Chapter 5: The Classification of Intelligence
  3. Gregory 1995, entry "Classification of Intelligence"
  4. Kamphaus 2005, pp. 518–20 section "Score Classification Schemes"
  5. Terman 1916, p.  79 "What do the above IQ's imply in such terms as feeble-mindedness, border-line intelligence, dullness, normality, superior intelligence, genius, etc.
  6. Wechsler 1939, p.  37 "The earliest classifications of intelligence were very rough ones.
  7. Kamphaus 2005, p.  337
  8. Gottfredson 2009, pp. 31–32
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.