عبیدالله بن حر جعفی

عبیدالله بن حرّ جعفی منسوب به قبیله جعفی، از طوایف سعد العشیره مَذحِج، مکنّا به ابوالأشوش یا ابوالبرش منسوب است. لقب «سلطان الحظ» به وی داده شده‌است. به گفته سعیدیان جزی، از تاریخ تولد عبیدالله مطلبی در دست نیست و می‌توان او را از تابعان در نظر گرفت. عبیدالله جعفی، شاعر بود.[1]

عبیدالله از جمله شخصیتهای نظامی و اجتماعی است که به دلیل داشتن «موقعیت اجتماعی، مهارت نظامی و اتخاذ دیدگاه‌ها و مواضع متفاوت و مؤثر نسبت به جریانها و حوادث تاریخی،» مورد توجه منابع معاصر و متون اسلامی قرار گرفت. حسین بن علی - ابتدا توسط یک مأمور و سپس به صورت حضوری - از او دعوت کرد تا وی را در قیامش همراهی کند اما عبیدالله جعفی این دعوت را نپذیرفت.

او پس از حادثه عاشورا با مختار بیعت کرد ولی باز هم بیعتش را شکست و به زبیریان پیوست و خدمات ارزنده ای را به زبیریان کرد ولی زبیریان از ترس اینکه او جاسوس دشمن باشد بعد از به حکومت رسیدن اورا زندانی کرد،سپس او از زندان فرار کرد و در راه فرار کشته شد

[1]

منابع

سعیدیان جزی, مریم (1396). "تحلیلی بر شخصیت عبیدالله بن حرّ جعفی و جایگاه او در تحولات عراق" (PDF). دوفصلنامه علمی - ترویجی سخن تاریخ. 11 (25): 21–50. Retrieved 31 August 2019.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[saeidian-1] سعیدیان جزی, مریم (1396). "تحلیلی بر شخصیت عبیدالله بن حرّ جعفی و جایگاه او در تحولات عراق" (PDF). دوفصلنامه علمی - ترویجی سخن تاریخ. 11 (25): 21–50. Retrieved 31 August 2019.