علاءالدین خلجی

علاءالدین خلجی دومین پادشاه دودمان خلجی بود که از سال ۱۲۹۶ تا ۱۳۱۶ میلادی بر بخش‌هایی از هند حکومت کرد.[2][3] او قدرتمندترین و بزرگترین حاکم خاندانش بود و قلمرو فرمانروایی خود را چهار برابر افزایش داد وی در نبردهایش شیفته و شیدای زنی فوق‌العاده زیباروی به نام پادماواتی شد و برای بدست آوردن زیبایی زیباترین زن شبه قاره هند تلاش کرد ولی پادماواتی دست به خودکشی زد و تلاش‌های علاءالدین بی‌نتیجه ماند.[4] وی در متون تاریخی هند به اسکندر ثانی مشهور است.

علاءالدین خلجی
سکندر ثانی
پرتره‌ای از سلطان علاءالدین خلجی
سلطان دهلی دودمان خلجی
سلطنت۱۲۹۶–۱۳۱۶
تاج‌گذاری۱۲۹۶، دهلی
پیشینجلال‌الدین فیروز خلجی
جانشینقطب‌الدین مبارک شاه
زادهح.۱۲۶۷ (میلادی)
لکناثی (بنگال)[1]
درگذشته۴ ژانویهٔ ۱۳۱۶ (۴۹ سال)
دهلی، هند
آرامگاه
دهلی، هند
همسر(ان)ملکه جهان
دودمانخَلَجی

بر اساس زندگی سلطان علاءالدین فیلم بالیوودی به نام پادماواتی ساخته شده‌است که مورد اعتراضات بسیار توسط هندوهای تندرو و مسلمانان واقع شد هندوها معتقد بودند شخصیت این پادشاه در این فیلم تلطیف شده در حالیکه مسلمانان معتقد بودند این فیلم بیش از حد به تخریب چهره علاءالدین پرداخته‌است.

به هر شکل سلطان علاءالدین خلجی یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های هندوستان است، برخی او را فردی خشن و خونریز توصیف کرده‌اند و برخی نیز او را فردی شجاع و کشور گشا دانسته و اتهاماتی که به وی منصوب شده را تخریب چهره او عنوان می‌کنند.

بر سر این شخصیت درگیری‌هایی روی داده‌است. مسلمانان معتقدند رسانه‌های هندو تخریب گسترده چهره این سلطان مسلمان را با اتهام زنی در فیلم‌ها در دستور کار دارند. اما هندوها معتقدند مسلمانان به دلایل مذهبی واقعیت‌هایی را نمی‌پذیرند.

وی بر نواحی شمالی شبه جزیره هند حکومت می‌کرد و دهلی را به عنوان پایتخت برگزیده بود. وی در همان شهر تاجگذاری کرد و پس از مسمومیت در همان‌جا نیز دفن شد.

برگزیدن لقب سکندر ثانی

سلطان علاءالدین پس از کسب ثروت و قدرت مغرور شد و بر آن شد که مانند اسکندر مقدونی دست به جهانگشایی بزند. از این‌رو خود را سکندر ثانی خواند و در خطبه و سکه او را چنین نامیدند. یکی از امرا به سلطان علاءالدین پیشنهاد کرد، برای تحکیم دین اسلام به غزای با کفار بپردازد و مناطق جنوبی هندوستان، مانند رنتهنبور، جالور، چندیری و مناطق شرقی و مناطق شمالی یعنی لَمغان و کابل را تصرف کند. همچنین در برابر حملات مغولان، دیبال‌پور و ملتان را مستحکم نماید.[5][6][7]

جستارهای وابسته

نگارخانه

منابع
  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  2. "Khaljī dynasty | Indian dynasty".
  3. Sultan Alauddin Khilji بایگانی‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine The Muntakhabu-’rūkh by Al-Badāoni (16th century historian), Packard Humanities Institute
  4. History & Civics 7 (Col. Ed.) By Consulting Editors - Behula Khan, Subhadra Sen Gupta & Monisha Mukundan, SJ Mitchell, p36.
  5. ضیاءالدین برنی، تاریخ فیروزشاهی، ج۱، ص۲۶۲–۲۷۲، چاپ سیداحمدخان، کلکته ۱۸۶۲.
  6. احمدبن محمد مقیم هروی، طبقات اکبری، ج۱، ص۱۴۴ تا ۱۴۷، چاپ بی دی و محمد هدایت حسین، کلکته (۱۹۲۷–۱۹۳۵)
  7. SM Ikram, History of Muslim civilisation in India and Pakistan (۹۳،۱۲۷۳/۷۱۱،۱۸۵۶): a political and cultural history, Karachi ۱۹۹۵، ج۱، ص۹۱ تا۹۲.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ علاءالدین خلجی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.