علم لدنی
در الهیات، علم لَدُنّی علمی است که بدون تعلیم و تعلّم و بی‌واسطه به دست آمده باشد.[1][2] به عبارت دیگر علم لدنّی، علمی است که از طریق کشف و الهام بدست می‌آید و نام دیگر آن علم اعلیٰ است. این علم، مختصّ اهل قرب است و تنها با تعلیم و تفهیم ربّانی به دست می‌آید نه با دلایل عقلی و شواهد نقلی.[3] این تعبیر آیهٔ ۶۵ سورهٔ کهف است: . . . وَ عَلَّمْنٰاهُ مِنْ لَدُنّٰا عِلْماً. «و او (خضر) را از نزد خود علم بیاموختیم.[4]
عبدالله فاطمی نیا می‌گوید: «کلمهٔ علم لدنّی از قرآن اقتباس شده است. آنجا که در مورد خضر می‌فرماید: و علمناه من لدنا علما. یعنی نوعی علم و دانش خاصّی دادیم! و لذا هر علمی که بدون واسطهٔ بشر به انسان برسد، علم لدنّی نام دارد».[5]
منابع
- کریمی، عبدالعظیم (۱۳۹۱). «علم ناآموخته». ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی (۲۸): ۶۸–۹۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۱-۱۲.
- مطهری، مجتبی (۱۳۸۶). «علم لدنی». رهیافت انقلاب اسلامی (۳): ۶۵–۷۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۱-۱۲.
- زمانی، کریم (۱۳۷۸). شرح جامع مثنوی معنوی. اطلاعات. ص. ۲۸۶.
- http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=18395&AyeID=2309. دریافت‌شده در =2014-01-۲۰. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک); پارامتر|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - نکته‌ها از گفته‌ها. آیت‌الله فاطمی نیا. بخش فرهنگی الزهرا «سلام الله علیها».1391. مشهد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.