فرامرز خودنگاه
فرامرز خودنگاه (متولد ۱۳۴۵ در تهران) وزنه‌بردار و بدنساز ایرانی‌ست. او ورزش را با وزنه‌برداری شروع کرد اما به دلیل بیماری و پس از آن به بدنسازی و پاورلیفتینگ روی آورد.[1]
| فرامرز خودنگاه | |
|---|---|
| زادهٔ | 1965 (۵۵–۵۶ ساله) ایران |
| ملیت |  ایران |
| پیشه | پاورلیفتینگ، Strongman |
وی به مدت دو سال سرمربی تیم ملی پاورلیفتینگ و یک سال و نیم سرمربی تیم ملی پاورلیفتینگ جانبازان بود. او داور مسابقات مردان آهنین، وزنه‌برداری و پاورلیفتینگ است.[1]
فرامرز خودنگاه مربی بین المللی وزنه برداری وپرورش اندام و پاورلیفتینگ می باشد.
او داور بین المللی وزنه برداری و پرورش اندام و پاورلیفتینگ و قویترین مردان می باشد.
وی در سال ۱۹۸۹ در تهران در مسابقات بین المللی دهه فجر جام نامجو نفر سوم شد.
فرامرز خودنگاه در سال ۱۹۹۰ در شهر مسکو در مسابقات بین المللی جام نواک نفر اول شد.
او در اردوی تیم ملی برای مسابقات المپیک بارسلون سال ۱۹۹۲ حاضر بود که به دلیل آسیب از ناحیه آپاندیس از مسابقات المپیک بازماند.
وی پس از آسیب دیدگی با وزنه برداری خداحافظی کرد و به رشته پاور لیفتینگ و قویترین مردان روی آورد.
درسال ۱۳۷۷ اولین مسابقات کشوری پرس سینه ایران نفر اول (۱۲۵+) شد و در سال ۱۳۷۸ مسابقات سوپر جام دهه فجر کشور در وزن (۱۲۵+) نفر اول پاورلیفتینگ شد.
اولین سرمربی تیم ملی تاریخ پاورلیفتیگ ایران می باشد که این تیم در سال ۲۰۰۰ میلادی در ازبکستان اولین مدال های تاریخ ایران را کسب کرد.
درسال ۲۰۰۱ بعنوان سرمربی تیم ملی پاورلیفتیک ایران بود که در هندوستان این تیم توانست مدال های رنگی کسب کند.تیم ملی توانست مقام سوم را کسب کند.
فرامرز خودنگاه تنها نماینده فدراسیون جهانی (world strongmen federation) میباشد. Wsf
فرامرز خودنگاه از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی برای مسابقات پارالمپیک سیدنی سر مربی تیم ملی وزنه برداری جانبازان و معلولین بود.
وی برای اولین بار در تاریخ ایران سرمربی تیم ملی قویترین مردان ایران بود و این تیم را به حرفه‌ای های جهان در سال ۲۰۰۳ فنلاند برد.
فرامرز خودنگاه از شروع مسابقات قویترین مردان ایران که در سال ۱۳۷۷ آغاز شد به عنوان سر داور و مدیر اجرائی در این بخش تا کنون فعالیت کرده.
وی از ۱۳۷۹ تا کنون رئیس کمیته قویترین مردان ایران می باشد.
منابع
- «چهره‌ها و حادثه‌ها: در راه بارسلون آپاندیسم ترکید». جام‌جم آنلاین. ۸ اردیبهشت ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۲۰ فروردین ۱۳۹۱.