فرانچسکو سوری
فرانچسکو سِوِری (به ایتالیایی: Francesco Severi) (زاده ۱۸ آوریل ۱۸۷۹ در آرتزو – درگذشته ۸ دسامبر ۱۹۶۱ در رم) ریاضیدان اهل ایتالیا بود که در زمینه هندسه جبری فعالیت می‌کرد.
| فرانچسکو سوری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳ آوریل ۱۸۷۹ آرتزو |
| درگذشت | ۸ دسامبر ۱۹۶۱ (۸۲ سال) رم |
| ملیت | ایتالیا |
| محل تحصیل | دانشگاه تورین، ۱۹۰۰ |
| شناخته‌شده برای | هندسه جبری، توابع چند متغیره مختلط |
| جایزه(ها) | مدال طلای آکادمی ملی علوم(ایتالیا) (۱۹۰۶) پریکس بردین (۱۹۰۷) (بطور مشترک با فدریگو انریکوئس) مدال گوچا (۱۹۰۸) "پرمیو رئاله آکادمی ملی دی لینچی (۱۹۱۳) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | ریاضیات |
| محل کار | دانشگاه تورین، دانشگاه بولونیا، دانشگاه پادوا، دانشگاه ساپینزا رم، مؤسسه ملی ریاضیات پیشرفته (اکنون مؤسسه ملی ریاضیات پیشرفته فرانچسکو سوری) |
| استاد راهنما | کورادو سگره |
| دیگر راهنمایان دانشگاهی | انریکو داویدیو، فدریگو انریکوئس، ائوجنیو برتینی |
| دانشجویان دکتری | آلدو آندریوتی، انزو مارتینلی، گوییدو زاپا |
| دیگر دانشجویان برجسته | لوییجی فانتاپی، گائتانو فیشرا |
| تأثیر گذار بر | هندسه جبری، توابع چند متغیره مختلط |
زندگی و کارنامه
او در آغاز دانشجوی مهندسی بود ولی سپس به ریاضیات دلبسته شد و در دانشگاه تورین تحت سرپرستی کورادو سگره درجه دکتری ریاضیات را در سال ۱۹۰۰ دریافت کرد. او می‌بایست علاوه بر درس خواندن کار معلمی هم می‌کرد، چرا که پدرش هنگامی که او کودکی نُه ساله بود درگذشت و او منبع مالی برای تأمین نیازهایش نداشت. پس از آن به عنوان دستیار انریکو داویدیو در تورین، فدریگو انریکوئس در بولونیا و ائوجنیو برتینی در پیزا به کار ریاضی پرداخت. در سال ۱۹۰۴ در پارما و سال پس از آن در پادوا به استادی رسید.
در جنگ جهانی یکم در رسته توپخانه در ارتش ایتالیا خدمت کرد و سپس از سال ۱۹۲۲ به تدریس در دانشگاه ساپینزا پرداخت و از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۵ ریاست آنجا را بر عهده داشت. از سال ۱۹۲۹، سوری هر چه بیشتر به فاشیستهای ایتالیا نزدیک می‌شد و به عضویت آکادمی ایتالیا که در آنزمان به وسیلهٔ فاشیستها در برابر آکادمیا د لینچی پنیان نهاده شده بود درآمد.
سوری در کنار گوییدو کاستلنوو و انریکوئس، جزو بنیانگذاران مکتب هندسه جبری ایتالیا است. او در سال ۱۹۰۶ قضیه معروفش دربارهٔ وجود پایه‌های مستقل خطی از خم‌های جبری روی رویه‌های جبری را به اثبات رساند. او در سال ۱۹۳۲ در کنگره جهانی ریاضیدانان در زوریخ با موضوع «نظریه تابع‌های چند متغیره و هندسه جبری» سخنرانی کرد.
آثار
- Severi: Vorlesungen über algebraische Geometrie- Geometrie auf einer Kurve, Riemannsche Flächen, Abelsche Integrale, Teubner 1921.
- Severi: Fundamenta per la geometrie sulla varieta algebriche, 1909.
- Severi: Dalla scienza alla fede, 1959
منابع
- Francesco Severi. In: MacTutor History of Mathematics archive
- Francesco Severi at the Mathematics Genealogy Project.