فرانچسکو ماریا پیاوه
فرانچسکو ماریا پیاوه (به ایتالیایی: Francesco Maria Piave) (۱۸ مهٔ ۱۸۱۰ – ۵ مارس ۱۸۷۶) شاعر و اپرانامهنویس ایتالیایی سده نوزدهم میلادی بود.
| فرانچسکو ماریا پیاوه فرانچسکو ماریا پیاوه | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۸ مهٔ ۱۸۱۰ مورانو، ایتالیا |
| درگذشت | ۵ مارس ۱۸۷۶ (۶۵ سال) میلان |
| ملیت | ایتالیایی |
| پیشه | اپرانامهنویس |
همکاری با وردی
همکاری پیاوه و جوزپه وردی مربوط با اپراهای میانی وردی میشود. پیاوه لیبرتونویسی مطیع و مورد علاقه و محبت وردی بود. اپراهای وردی که اپرانامه آنها توسط پیاوه نوشته شدهاند عبارتند از:
- ارنانی (۱۸۴۴)
- دو فوسکاری (۱۸۴۴)
- آتیلا (۱۸۴۶)
- مکبث (۱۸۴۷)
- راهزنان (۱۸۴۸)
- استیفلیو (۱۸۵۰)
- ریگولتو (۱۸۵۱)
- لا تراویاتا (۱۸۵۳)
- سیمونه بوکانرا (۱۸۵۷)
- نیروی سرنوشت (۱۸۶۲)
منابع
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ فرانچسکو ماریا پیاوه موجود است. |
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Francesco Maria Piave». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.