فردریش وورر

فردریش وورر (آلمانی: Friedrich Wührer؛ ۲۹ ژوئن ۱۹۰۰۲۷ دسامبر ۱۹۷۵(1975-12-27) ) نوازنده پیانو، و استاد دانشگاه اتریشی-آلمانی بود.

فردریش وورر
زادهٔ۲۹ ژوئن ۱۹۰۰
وین، آلمان
درگذشت۲۷ دسامبر ۱۹۷۵ (۷۵ سال)
مانهایم، آلمان
ملیتاتریشی-آلمانی

او یکی از دوستان و مشوقان فرانتس اشمیت بود و آثار او را بازخوانی و ویرایش می‌کرد. او همچنین یکی از پیشکسوتان دومین مکتب موسیقی وین بود. با این حال، آثار ضبط‌شدهٔ او متمرکز بر ادبیات رومانتیک آلمانی و همچنین موسیقی فرانتس شوبرت بود.

فردریش وورر از پایه‌گذاران «جامعهٔ بین‌المللی موسیقی معاصر» (ISCM) در وین بود[1] که کارش گسترش و ارتقا موسیقی کلاسیک معاصر است. وی همچنین رابطه نزدیکی با هانس پفیتسنر، ماکس رگر و آرنولد شونبرگ داشت و آثار گوناگونی از بلا بارتوک، ایگور استراوینسکی، سرگئی پروکفیف و پل هیندمیت را اجرا کرد.[2]

او بعدها یکی از داوران دومین دورهٔ «رقابت‌های بین‌المللی پیانونوازی ون کلایبرن» شد که در آن سال، جایزهٔ نخست را به رادو لوپو اهدا کرد[3] و نیز یکی از اعضای کمیتهٔ داوری پیانو در «رقابت‌های بین‌المللی موسیقی ملکه الیزابت» در سال ۱۹۶۸ میلادی بود.[4]

فردریش وورر مدتی نیز استاد موسیقی در موتسارتیوم دانشگاه زالتسبورگ بود و دوره‌های پیشرفته موسیقی را در شهرهای مانهایم،[5] کیل،[6] مونیخ[7] و زالتسبورگ[2] تدریس می‌کرد.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.