فلسفه بریتانیایی
فلسفه بریتانیایی اشاره دارد به سنت‌های فلسفی مردمان بریتانیایی.
دوره مدرن نخستین
سه تجربه گرای اولیه
قرن نوزدهم
نمایندگان این جنبش فلسفی افرادی چون تامس هیل گرین بودند. برتراند راسل و جرج ادوارد مُر نیز در ابتدا به پرورش آن کمک کردند اما سپس با پیش کشیدن فلسفه تحلیلی با آن مخالفت کردند.
قرن بیستم و به این سو
فلسفه تحلیلی بر تجربه گرایی سنتی بریتانیایی بنا شده بود؛ که توسط گوتلوب فرگهی ریاضی‌دان بروزرسانی شده بود و همچنین با منطق سازگار شده بود. فلسفه تحلیلی فلسفه مسلط در کشورهای انگلیسی زبان ابتدای قرن بیستم بود.
فلسفه زبان متعارف
یک مکتب فلسفی بزرگ در بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ بود.
دوره معاصر
متفکران اخیر بریتانیایی به ویژه فعال در زمینه فلسفه دین اینها هستند، آنتونی فلو، سی. اس. لوئیس، جان هیک. در زمینه احلاف و سیاست السدیر مک‌اینتایر. و در زمینه سنت تحلیلی درک پارفیت، پیتر استراسن.
جستارهای وابسته
- فهرست فیلسوفان بریتانیایی
- انجمن فلسفی بریتانیایی
- انجمن فلسفی انگلند
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.